Νοστάλγησα τις μέρες που δεν έφτασαν ακόμα. Τις ζητώ απεγνωσμένα... Τις νύχτες που τα μισοφέγγαρα θα ενωθούν σε ένα καινούργιο ουρανό....

Καλημέρα με αέρα λευτεριάς Κύπρος μου-Ελλάδα μου Αμμόχωστος μου-Κερύνεια μου και κατεχόμενη γη μου. Αγωνιστική Καλημέρα αγαπημένοι μου...

Στα αζήτητα εμείς Με καλημέρισε ήλιος, μια αχτίδα θύμισε το πάθος που αργοπεθαίνει, σαν ταξιδεύει μέσα σε ξένες αγκαλιές. Αγουροξυπνημένη...

Κουρνιασμένη κι απόψε σε κάτι χρόνια γυμνά Στη ζωή που έκαψε ένα βράδυ. Στη σιωπή που σερνόταν μπροστά στη φωτιά, συναρμολογώντας τον...

Απ’ τη μεριά της η καρδιά, έχει πολύ βαρέσει, θέλει να βρεί διέξοδο, έξω να δραπετεύσει. Εμπόδιο την λογική, θα βρεί στο σκαλοπάτι, και η...

Πες σ' έναν σπόρο σ' αγαπώ κι εκείνος θ' ανθίσει γρηγορότερα. Πες σ' ένα ζώο σ' αγαπώ κι εκείνο θα ημερέψει. Πες σ' αγαπώ σ' έναν άνθρωπο...

Στεκούμενο ορθό λυγερό και ψηλόλαιμο! Αφημένο σε ένα τραπέζι αφημένο επάνω σε ένα κομοδίνο, αφημένο πάνω σε ένα καθρέπτη. Άδειο σαν...

Κάθε που έρχεται ο Οκτώβρης σκίζεται η καρδιά ... με πονούν οι αναμνήσεις, η βαθειά τους μαχαιριά. Για σένα Φ ί λ ε Πάμπλο που όσο ζω,...

Σε αγαπάω. Πάντα σε αγαπούσα — όπως οι ρίζες αγαπούν τον άνεμο που τις ξεριζώνει, τελετουργικά. Γιατί θυμίζεις κρίνο, άγνωστο σε κατάρες...

Μην αργείς ο χρόνος ρέει σ' αδιέξοδες καταβόθρες βαθιές Μην αργείς ο ουρανός θόλωσε στάζει θυμωμένες βροχές Μην αργείς το φεγγάρι...

Ο Κωστής ήταν ένα παιδί που του άρεσε να ακούει ιστορίες για μακρινά μέρη και ταξίδια σε κόσμους μαγικούς. Όμως, όταν έφτανε η ώρα να...

Απόψε μ' ονειρεύτηκες με ανοιχτά τα μάτια Είχα στο σώμα μου πληγές και ήμουν κομμάτια... Απόψε με κανάκευες σαν μάνα το παιδί της Απόψε...

Ξεγυμνώνουν τα δέντρα Σαν γδαρμένο τοπίο Κουβαλάνε τη νέκρα Του χειμώνα το κρύο. Καταγής φυλλωσιά Σαν στρωσίδι φλοκάτο Εποχής φορεσιά Με...

Εσύ που θέλεις να ερμηνεύσω τις σιωπές μου. Τις ενοχές μου. Τις προσευχές μου. Και όλες τις νύχτες που έμεινα σκυμμένος. Σε έναν χάρτη....

Χινοπωρινό χαλίπωμα… Σουρούπωσε και βασίλεψε ο ήλιος. Να περμαζώσω από τη λουλακιά γλαυκή, τη ζωή… Θόλωσαν τα αόρη, τα σύγνεφα πύκνωσαν…...

Στέκομαι στην οροφή ενός ψηλού κτηρίου, ο Βόλος το βράδυ είναι μαγικός και μου αρέσει πολύ. Παρατηρώ τα αυτοκίνητα από ψηλά, πόσο μικρά...

Θυμάμαι με λέγανε Άντα.. κι έγραφα στίχους να προλάβω την ανέκφραστη υγρή μπλε σταγόνα να σκορπίσει στο υγιές ροζ του προσώπου… και...

✨️Νυκτιδρόμε Κόρη...✨️ Εσύ που την ουράνια τροχιά σου αρμονικά στο Άπειρο διαγράφεις με Ε μ π ι σ τ ο σ ύ ν η στην άχρονη Συμπαντική...

Χάδι απαλό στο πρόσωπο το αγέρι που σε αγγίζει ρυτίδα ακουμπά γλυκά το νιώθεις δεν σε αφήνει. Στέκεται εκεί ανάμεσα στο μέτωπο περνάει...

Ένα γλυκό μειδίαμα, στα χείλη τρεμουλιάζει, και της ψυχής το μέσα της, μέσα βαθειά μουλιάζει. Λέξεις ψυχής που δεν τολμούν, λέξεις...