ΟΛΓΑ ΤΡΥΦΩΝΙΔΟΥ ΖΩΓΛΗ

Με του Δεκέμβρη τις ευχές, στο φάος του Χριστουγεννιάτη, να ουρανοδρομήσουν τα γλυκά ονείρατα στη θάλασσα της ελπίδας. Η αγάπη και η χαρά ν´ανθίσουν στης καρδιάς τα απόβαθα.  Το ανέσπερο Αστέρι να λάμψει, να γεννηθεί ο Χριστούλης, το σκότος να διαλύσει, να φωτίσει το Θαύμα της Ειρήνης και της Αγάπης. Να βασιλεύουν τα παραμύθια, να μην υποφέρει καμμιά ψυχή. Στη μοναχική καρδιά ν´απλώσουμε το χέρι, κανένα παιδί να μην υποφέρει στη γη, να χορτάσει αγάπη και ψωμί. Να μην υπάρχουν πόλεμοι και...

Ο γλυκύτατος σκιρτημός του έρωτα, χελιδονίζει στην καρδιά. Δέντρο φορτωμένο καρπούς που λυγίζει από το βάρος θέλγει να τον τρυγήσεις. Ο ίμερος βογγά στα στήθη, ερωτικά τερερίσματα, σε αλλόφρονα χορό στο τρικύμισμα του ονείρου, μαυλιστική μελωδία που φουρφουρίζει στο κορμί. Με ποιητική έξαρση πλάθει έναν κόσμο, μια αγάπη που να μην εξευτελίζει την καρδιά, να μην την ντροπιάζει, να μην υποτιμά τη δύναμη της, να μην πληγώνει την αξιοπρέπεια της. Νιώθεις τον ίσκιο του πλάι σου, ούτε μπροστά, ούτε...

Πληγές που λαβώνει η μοίρα, μες στα στήθια πονούν κι ο ίμερος της δόλιας ψυχής, Ιώβιος δεσμώτης ύστατης προσμονής και σαν πανάρχαιο δράμα, προσμένει το Θάμα στα θεϊκά ονείρατα. Μαστιγώνει την καρδιά η θλίψη, περιζώνει στην κρυφή σπηλιά της των ίμερων και των παθών τα έπη. Και τη βαριόμοιρη ζωή να την πλανέψει ένας ήλιος φαεινός, να τυφλώσει τη ζοφερή της όψη, την αμφιλύκη του σκοταδιού. Να σαρώσει σαν αγάπη που θάρρεψε στου έρωτα το φέγγος. Να διώξει την αχόρταστη βαρυχειμωνιά που δεκατίζει...