"Στη σιωπή της νύχτας"

Κουρνιασμένη κι απόψε σε κάτι χρόνια γυμνά

Στη ζωή που έκαψε ένα βράδυ.

Στη σιωπή που σερνόταν μπροστά στη φωτιά,

συναρμολογώντας τον έρωτα της ύπαρξής της.

Στοιβάζοντας τις σιωπές της σε στίχους μιας θλιμμένης χαράς.

Πόσο άραγε να την τρομάζει αυτό το ξεχασμένο αύριο;

Δάκρυα κυλούσαν στις σιωπές του έρωτα...

Σιωπές που τις κέντησε στη σιωπή που βασίλευε στα χείλη της,

στις λέξεις που έμπλεκαν ανάσες που κυλούσαν στην κλωστή της ηδονής.

Απόψε παζάρευε με την ελπίδα -στον ήχο του χρόνου' αφήνοντας τη ζωή της σ' εκείνο το βράδυ.

Ξεθωριασμένη ελπίδα σε μια σκουριασμένη παρένθεση, εγκλωβισμένη στην ανυπαρξία.

Πόση ακόμα προσμονή

μπορούσε να κλείσει

σ'αυτήν τη σιωπή της νύχτας;

Σωτηρούλλα Τζιαμπουρή Χατζηκωσταντή 🌹