ΝΟΝΗ ΗΛΙΑ

Υπήρξαν μέρες που κλείδωνα τη ψυχή μου στο πιο σκοτεινό κι απόμερο μποστάνι του κήπου στο πίσω μέρος της αυλής. Την έθαβα με ξεφτισμένα...

Παιδί θυμάμαι, έσκαβα τη γη να βρω τις ρίζες! Τις ένιωθα ξεχασμένες από τους ανθρώπους, σε ανέγγιχτο συρτάρι κλειδωμένες! Χρόνια στη...

Ίσως να ήταν ένα είδος κόσμημα που φόραγες γύρω από το λαιμό, γύρω από αναμνήσεις βυθισμένες μέσα σε σκουριασμένο λευκόχρυσο κουτί μιας...