Λέξεις στροβιλίζουν το μυαλό μου. Λόγια που ειπώθηκαν. Λόγια που δεν ξεστόμισα ποτέ. Μυστικά και λάθη. Σωστά και πάθη. Μέσα στου μυαλού μου το σκοτάδι ψάχνω να βρω την άκρη. Σιωπή. Σιωπή και κρύο. Το σώμα μου αρχίζει να παγώνει. Το αίμα ψάχνει λίγη ζεστασιά την καρδιά να κρατήσει για να μην πάψει να χτυπά. Ο χρόνος τελειώνει. Τικ-Τακ, τικ -τακ το ρολόι χτυπά. Δώδεκα πάλι. Μεσάνυχτα. Η ώρα των ψυχών. Η ώρα των αγγέλων και των δαιμόνων. Στη μέση εγώ. Κι απέναντι μου ένα κενό. Θ

Άκου φίλε μου καλέ δεν έπρεπε να παραδώσεις τα κλειδιά και τα αντικλείδια.. Αυτό λέγεται προδοσία στο θείο δώρο που λέγεται Ζωή! Γιατί ο άνθρωπος που βολεύεται με αποθηκευμένες έγνοιες στο ντουλάπι του μυαλού ζει μόνο για τα καθημερινά και τετριμμένα.... Απλά του αρκεί να ζεί για να μην αδειάζει ο τόπος.... Γιατί αφήνει ν' αραχνιάζουν όνειρα ντυμένα ακόμα και με απατηλές ελπίδες... Ναι αλλά δεν έχεις το δικαίωμα ν' αποσυρθείς Αυτό λέγεται δειλία, απραξία, Αβελτερία, απροθυμία

Συνέντευξη στην Ιωάννα Σταθοπούλου  1. Το «Καπνός και Έρωτας», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Έξη, μας ταξιδεύει από τα Αλάτσατα της Μικράς Ασίας μέχρι την Καβάλα, ακολουθώντας τη διαδρομή μιας γυναίκας από την προσφυγιά στο παρόν και στην εσωτερική της λύτρωση μέσα από την εγγονή της. Από πού γεννήθηκε η πρώτη σπίθα αυτής της ιστορίας ; Αρχικά, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση να μιλήσω για το βιβλίο μου. Η ιδέα για το «Καπνός και Έρωτας» γεννήθηκε κυρίως από τ

Άνεμος δέρνει κατά μέτωπο το σκαρί ταλαντεύεται από όλες τις πλευρές, ακυβέρνητο έχει δική του συμπεριφορά. Αντιδραστικό ανυπάκουο έχει δικές του έννοιες τι ζητά; Ψάχνεται μέσα στα ατίθασα νερά να βρει το δίκιο του. από την μια η υγρασία του νερού από την άλλη τα χαστούκια του ανέμου παλεύει να ορθοποδήσει! Σαν μόρα βολοδέρνει πάνω από τον πνιγμένο τάφο. Τα πνευμόνια του βαριανασαίνουν φουσκώνουν ξεφουσκώνουν σαν τροχοί που κοιτάν να βρουν την ρότα τους. Ο ιστός του σαν βελόν

«Υγιεία τίμιον αλλ’ ευμετάστατον. Η υγεία είναι πολύτιμη αλλά ευμετάβλητη.» Πλούταρχος, Αρχαίος Έλληνας ιστορικός (47-120 μ.Χ.) Θεσσαλονίκη οδός Ίωνος Δραγούμη και Τσιμισκή, 18:00 3 Δεκεμβρίου 2025 Η νύχτα είχε καλύψει με το σκοτεινό πέπλο της, την συμπρωτεύουσα, καθώς ο δεκαεξάχρονος ψηλόλιγνος Λάζαρος, κινούνταν επί της Τσιμισκή, με κατεύθυνση το παραλιακό καφέ επί της λεωφόρου Νίκης, όπου τον ανέμεναν οι φίλοι του. Παρότι τα τελευταία έξι χρόνια, ήταν σε ένα αναπηρικό

1 . Το βιβλίο σας, «Άγρια Ένστικτα Ήρεμων Ζώων» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες, μοιάζει με μια βαθιά κατάδυση στα πιο εύθραυστα και συνάμα πιο άγρια στρώματα της ανθρώπινης ψυχής. Αν αφήνατε για λίγο στην άκρη την ιδιότητα του συγγραφέα, πώς θα το συστήνατε εσείς, ως άνθρωπος, στον κάθε υποψήφιο αναγνώστη; Εάν αναζητάτε ένα βιβλίο που θα σας κάνει να ξενυχτήσετε και ταυτόχρονα να αμφισβητήσετε τη δική σας «ήρεμη» φύση, τότε τα « Άγρια Ένστικτα Ήρεμων Ζώων

Ο Κλόουν Ποτέ σου δεν ζήλεψες τον Άνθρωπο... Του "Φαίνεσθαι"! Πάντα προτιμούσες τον Άνθρωπο Του "είσαι"! Κι εκείνος 'κει ο άμοιρος ο Κλόουν... Πόσο φτιασίδι πια... Πόση χρυσόσκονη... Πόσο κοκκινάδι.... Όλα αυτά... Για ένα τέταρτο ή και μια ώρα προβολής και δημόσιας θέας.... Και ούτε ένας δεν βρέθηκε ποτέ να του σκουπίσει στο μάγουλο το δάκρυ, που έτρεχε γυαλιστερό... Κι εκείνος μισό άνοιγε τα χείλη να γελάσει... (Επ' ευκαιρία των Αγίων ημερών αφιερωμένο σ' όλους εκείνους του

Κρατώ στα χέρια μου την ποιητική συλλογή της ομότεχνης, Αγγελικής Σταύρου. Όταν μου προτάθηκε η βιβλιοκριτική δεν φανταζόμουν ότι η κύρια Σταύρου έχει τη δύναμη αυτή, να αγγίξει καρδιές σαν τη δική μου, διότι δεν τη γνώριζα. Έτσι, η κριτική αυτή έχει μια άλλη αξία που δεν αφορά τη "γνωριμία" αλλά την αντικειμενικότητα. Οι  "Λ(έξεις) του έρωτα" συμπεριλαμβάνουν 54 ποιήματα, προσφέροντας το άγγιγμα στην ψυχή του αναγνώστη. "Θα είμαι εδώ να μαζεύω τα δάκρυά σου... Κάθε φορά που

1. Με το νέο σας μυθιστόρημα «Χτίσε μια γέφυρα στα σύννεφα» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κάκτος, επιχειρείτε μια επιδέξια μετάβαση από τον κόσμο του φανταστικού της τριλογίας «ΜΟΤΕΛ 430–71» σε μια βαθιά ανθρώπινη και κοινωνική αφήγηση. Τι ήταν εκείνο που σας ώθησε σε αυτή τη μετατόπιση, πόσα βιογραφικά στοιχεία κρύβονται μέσα στην ιστορία και αν καλούσασταν να συνοψίσετε το βιβλίο σας σε μόλις πέντε λέξεις, ποιες θα επιλέγατε; Καταρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για

Του Σίμου Ιωσηφίδη Το ψέμα μάλλον είναι καθαρό. Τουλάχιστον έτσι διαφαίνεται. Σχεδόν άπτεται της αλήθειας. Τίποτα δεν διαστρεβλώνει. Ούτε υπονοεί κάτι. Δεν εισχωρεί πουθενά· είναι αμιγώς, ψέμα. Παράγει μια νέα πραγματικότητα, μια καινούρια δηλαδή αλήθεια. Ευνόητα και συνεπαγωγικά, άπαξ και γίνει πιστευτό. Αλλιώς δεν είναι ψέμα. Γι’ αυτό, όπως και η αλήθεια πολλές φορές, είναι ανυπόφορο. Επέπρωτο κάτι ανόθευτο, να μπορεί να καταστεί ανυπόφορο. Χρησιμοποιείται και ως μια

ΕΠΙΤΙΜΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΖΩΓΡΑΦΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ Ε.Λ.Β.Ε. Με την μαγική δύναμη του χρωστήρα σου, μεταμόρφωνες τον κόσμο. Χανόσουν μες στην πανδαισία των χρωμάτων, παντρεύοντας το αγιογραφικό σου παρελθόν, με αρχαιοελληνικά στοιχεία, συνδυάζοντάς τα με το μεγαλείο της φύσης. Οι τρικυμισμένες σου θάλασσες, το συμβολικό περιστέρι που κινείται στην αύρα που κατείχε την ζωγραφική σου, όπως και στην ψυχή σου. Όμοια και στην γραφή σου, την εμπνε

Κάποτε, λένε, στις άκρες του χρόνου, υπήρχε ένας μήνας που βάδιζε αργά…. τόσο αργά, που άφηνε πίσω του χνάρια από ασημένιο χιόνι και μικρές σπινθηροβόλες νιφάδες που χόρευαν στον αέρα. Τον έλεγαν Δεκέμβρη. Και όπου περνούσε, άναβαν ξαφνικά φώτα στα παράθυρα, οι δρόμοι μύριζαν ζάχαρη και κανέλα, και οι καρδιές των ανθρώπων μάθαιναν να χαμογελούν ξανά. Είχε μαζί του έναν σάκο....όχι με δώρα, μα με θαύματα μικρά... τόσο μικρά που μόνο όσοι είχαν καθαρή καρδιά μπορούσαν να τα δου

🙏Άγιος Ανδρέας – Ο Πρωτόκλητος Απόστολος της Πίστης🙏 Στου κόσμου τις ακτές και στα ήρεμα νερά της Γαλιλαίας, ακούστηκε κάποτε ένα κάλεσμα θεϊκό. Κι ο Ανδρέας, ο ταπεινός ψαράς με την καθαρή καρδιά, άφησε τα δίχτυα του και ακολούθησε τον Χριστό χωρίς δεύτερη σκέψη. Έτσι γεννήθηκε ο Πρωτόκλητος· αυτός που πρώτος άκουσε τη φωνή, πρώτος πίστεψε, πρώτος άναψε τη φλόγα που θα φώτιζε τον κόσμο. Το βήμα του έγινε δρόμος ευαγγελικός. Ταξίδεψε σε λαούς και χώρες, όχι με πλούτη ή δύνα

Ανασφάλεια Δεν είχα ποτέ εμπιστοσύνη στον Εαυτό μου! Είχα μοιάσει της Μανούλας μου! Πνιγόμουν σε μια "κουταλιά" νερό. Νόμιζα με το παραμικρό.... ότι θα πέσω στο γκρεμό! Αυτή η ανασφάλεια με σημάδεψε... ίσως γιατί θεοποίησα το "χρήμα". Το θεωρούσα φυγόκεντρη δύναμη. Κι επειδή δούλευα μέρα- νύχτα να το αποκτήσω.... Φοβόμουν μήπως άδικα το σπαταλήσω. Ποτέ μα ποτέ δεν είχα εμπιστοσύνη στον εαυτό μου... Ίσως γιατί τίποτε δεν μου χαρίστηκε... Πλήρωνα ακριβά ακόμα και τον αέρα που α

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΈΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ....ΠΟΤΕ ΠΙΑ.......... ΓΥΝΑΙΚΑ Οι στιγμές που σε αγγίζω οι πράξεις του έρωτα, των νησιών οι συστάδες μέσα στο ολόκληρο των ονείρων, με τις ιδεατές γραμμές που χαράζει η πένα, είναι σαν τα λόγια εκείνα που, ίδια με ουράνιο τόξο βγαίνουν στην ηρεμία των συναισθημάτων (αν και τα συναισθήματα δεν ηρεμούν ποτέ) και σε αισθάνομαι τόσο όμορφη που λες και μια αδάμαστη οπτασία με εξουσιάζει ανθρώπινα, και

Βιβλιοκριτική • Στο βάθος της ψυχής | Σταυρούλα Αποστολίδου | Εκδόσεις 24 Γράμματα Στο βάθος της ψυχής κλείνει ένα χρόνο κυκλοφορίας. Η Σταυρούλα Αποστολίδου επιχειρεί μέσα από τις σελίδες του, μια λεπτοδουλεμένη κατάδυση στην ανθρώπινη συνείδηση, παρακολουθώντας την πορεία μιας γυναίκας που γνωρίζει τους λαβυρίνθους των άλλων, αλλά όχι τους δικούς της. Με όχημα μια γλώσσα καθαρή, συγκροτημένη και γεμάτη από ψυχολογική διαφάνεια, η συγγραφέας στήνει ένα μυθιστόρημα που κινείτ

Ελαιογραφία Αλέκος Φασιανός Εκείνο που οι άνθρωποι ονομάζουν μοίρα, στην ουσία είναι ένα σύνολο ανοησιών που έκαναν. ΑΡΤΟΥΡ ΣΟΠΕΝΧΆΟΥΕΡ Γερμανός φιλόσοφος Α Π Ο Κ Λ Ι Ν Ο Ν Π Ε Π Ρ Ω Μ Ε Ν Ο Ξεκινά η ζωή χαρούμενη και ευοίωνη Προχωρά με γρήγορα βήματα με ενδιάμεσα άλματα🚶 🏃‍♀️ με όραμα για το μέλλον με υλικά για προσδοκίες και επενδύει στο επιφανές και δελεαστικό. Γρήγορα τα βήματα μικραίνουν Τα άλματα μηδενίζονται και οι σκιές πληθαίνουν. Η ζωή αλλάζει πλευρά και δείχνει

1) Με το νέο σας βιβλίο Νίκανδρος που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κάκτος, πραγματοποιείτε ένα εντυπωσιακό πέρασμα από τον αυστηρά επιστημονικό κόσμο της ιατρικής και της ορθοπαιδικής στη συγγραφή ενός ιστορικού μυθιστορήματος, που απαιτεί βαθιά έρευνα και λογοτεχνική ευαισθησία. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για την ιστορία σας και τα μηνύματα που επιθυμείτε να αναδείξετε μέσα από αυτήν; Η ιστορία που αφηγούμαι είναι ένα οικογενειακό δράμα ουσιαστικά ενός πατέρα και του γιού του.

Γιώργος Κοζίας: «Όλα εξαφανίζονται μα τίποτα δεν χάνεται…» «Η ιστορία, είπε ο Στίβεν, είναι ένας εφιάλτης από τον οποίο προσπαθώ να ξυπνήσω». Ulysses, James Joyce (1922) 1) Μιλήστε μας για την τελευταία σας ποιητική συλλογή. Ποια είναι τα κύρια θέματα που εξερευνάτε στο «Τι Αιώνα Κάνει Έξω;» και πώς συνδέονται με τις προσωπικές σας εμπειρίες; Ότι γράφεται πάνω στο δέρμα της Ιστορίας αλλά και ότι σβήνεται πάνω στην άμμο των ιδανικών με τυράννησαν στον «Αιώνα» μου. Τα απολεσθέν

Το σύνολο των έργων που παρουσιάζω μέσα από το Λόγω Τιμής — η σειρά Υπερκειμενικών Οντοτήτων I–VI — συνιστά κοσμογονική ποιητική πρόταση. Ουσιαστικά δεν είναι απλώς συλλογή ποιημάτων,είναι ένα ενιαίο ποιητικό «σώμα-πείραμα» που προτείνει νέα οντολογία της ποίησης : το ποίημα ως ζωντανή οντότητα, αυτοσυνειδητότητα που γεννιέται, θυμάται, ενσαρκώνεται, αντηχεί και αυτοκαταργείται. Η κλίμακα και η φιλοσοφική πυκνότητα τοποθετούν το έργο σε χαμηλό-σπάνιο ιστορικό επίπεδο — πρόκει