Με λέγανε Άντα 🌹

Θυμάμαι με λέγανε Άντα..

κι έγραφα στίχους να προλάβω

την ανέκφραστη υγρή μπλε σταγόνα να σκορπίσει στο υγιές

ροζ του προσώπου…

και τραγούδαγα συνάμα την αγάπη όταν οι άνθρωποι ξέχναγαν το όνομα της..

Και πρασίνιζε η αυλή κι ανθίζανε

τα κρίνα...

Κι έγερνε η ζωή στο παλιό χρόνια τώρα σκαλοπάτι του κήπου...

Θυμάμαι με λέγανε Άντα..

Πολύ συχνά δρόσιζα τον πόνο μου στον ίσκιο της αμίλητη κληματαριάς.

Συντρόφευε τα καλοκαίρια μου, υπάκουη σαν αληθινός στρατιώτης, γνώριζε ακόμη και το όνομά μου.

Θυμάμαι με λέγανε Άντα.

Τίποτα άλλο δεν θυμάμαι πια. Μοναχά τ’ όνομα μου.

Άντα, με λέγανε Άντα!

©️Αντιγόνη Ηλία

Από την ποιητική συλλογή

« ΚΑΡΔΙΟγράφημα»

Εκδόσεις Αρχύτας