Ψυχή θλιμμένη,ψυχή αγέλαστη, ο πόνος της βαραίνει τα μέσα της... Μιά θάλασσα τρικυμιασμένη, μιά τρικυμία αλλόκοτη,ανεμοδαρμένη... Δεν...

Φιλία πιάνει η εγγονή μου με τ' αηδόνι Τη χαρά και το γέλιο της έχει για Μούσα Όλους μας παίζει σαν δικό της μπαλόνι Και μπροστά της...

Δεν μπορώ να ξεχάσω εκείνα τα "Πέτρινα" χρόνια.. Όσο κι αν το παλεύω δεν μπορώ... Στοίχειωσαν μέσα μου... Έγιναν ογκόλιθοι σαν τις...

Μια μονάδα! Ένας αριθμός! Μα ούτε... Νούμερο! Ενός απάνθρωπου, ψηφιακού συστήματος! Έτσι σε θέλουν! Ένα νούμερο! Μια μαριονέτα του...

Από μιαν αναφορά του Θεοδόση Κοντόζογλου τιμονιέρη του έξοχου περιοδικού "Κορινθιακοί ορίζοντες" με το πολύπτυχο ταλέντο, για τον μεγάλο...

Νίκο δεν είναι το φιλί που στέγνωσε στο στόμα είναι που είναι Κυριακή κι αντέχω λίγο ακόμα Έλα λοιπόν μην φοβηθείς κόψε το νήμα της...

Στις διάφανες σταγόνες της βροχής Ψάχνω να σε δω Στο γκρίζο της μέρας και στο άφεγγο της νύχτας Με το θρόισμα των φύλλων στο φύσημα του...

Φόρεσα το καπέλο μου όχι κανονικά. Ανάποδα ώστε να φαίνεται το πρόσωπό μου. Όταν σας κοιτώ να μπορώ να σας κοιτάζω στα μάτια με το δικό...

Και μια παντοτινή οφειλή καρδιάς στη γιαγιά μου... Σαν σήμερα... 12 Οκτώβρη 1966. Αν και φαντάζει τόσο μακρινός ο χρόνος, έχουν μείνει...

Συνοψίζονται όλες οι όμορφες στιγμές σ' ένα κομμάτι φύλλο της καρδιάς μας, που έχει αποτυπώσει τις χαρές και το φως απ' τα ματόκλαδα μας....

Στο σπίτι μέσα κάθεται ... έρημος ένας γέρος, αργά κυλάν οι ώρες του χωρίς αρχή και τέλος. Μες το καθρέφτη του κοιτά, βλέπει το προσωπό...

Είσαι παντού. Στο μυαλό μου, στην καρδιά μου. Φύγε απ’ το μυαλό μου, ασ’ το ήσυχο και μείνε μόνο στην καρδιά μου, για να σ’ αγαπώ ...

Ν’ αγαπάς τον εαυτό σου δεν σημαίνει να τον υψώνεις πάνω απ’ όλους· Σημαίνει να τον αγαπάς όχι από ματαιοδοξία, μα από ευγνωμοσύνη. και...

Έκρυψα στις τσέπες μου δυο χούφτες ήλιο, την ανάμνηση του αλμυρού νερού και του γλυκού φιλιού στα χείλη. Λίγο κύμα, λίγο ουρανό και μια...

Πέρασα πολλές στιγμές στου Διαβόλου τη χύτρα· Χριστούγεννα και Πάσχα χορεύαμε μαζί — λίγο παραπάνω απ’ ό,τι συνηθίζεται. Κι είχαμε...

Και ξυπνούσα κατάκοπος σχεδόν... πιασμένος, σχεδόν... συναισθήματα σ' ένα άσχημο ρόλο, παρατημένος. Και μετά, τί, Τι γίνεται.. Μετά...

Η νύχτα άναψε το φως της, τα φράγματα ξεχείλισαν από νερό, οι ποταμοί γέμισαν νούφαρα τι ομορφιά! οι καταρράκτες πήραν χρυσό και ασημί...

Κοκκίνισε το φεγγάρι, η Πούλια ήταν με τον Αυγερινό στο ίδιο του σύννεφου το μαξιλάρι!! Τους κρυφοκοιτούσε, χαμογελούσε Όμορφο ζευγάρι...

η Ξανθή Μηλίγγου-Γκλεζάκου Ήρθε η μάνα της στον ύπνο της. Δεν χάρηκε, μα ούτε και λυπήθηκε. Πολλά τα γιατί. Μα επανέλαβε εκείνο το...

Πατέρα δεν έμαθα ποτέ να προφέρω αυτή τη λέξη. Το όνομά σου ήταν πάντα μια σκιά, μια ψιθυριστή παρουσία που ακολουθούσε το βήμα μου χωρίς...

Στεκόμαστε. Σιωπηλοί. Ανέγγιχτοι. Μάτια αδειανά, χέρια σκουριασμένα, καρδιές κουρδισμένες ή μάλλον ξεκούραστες. Χαμένοι μέσα σε οθόνες....

Μπαμ μπουμ οι κανονιές άρχισαν να χτυπούν, χωρίς να σταματούν. «Γίνεται χαμός επάνω». ...

Η Αυτογνωσία είναι μια λέξη πέντε συλλαβών, όμως έχει ένα " τεράστιο" νόημα! Η ερμηνεία της Έννοιας είναι: Προσπαθώ συνεχώς και διαρκώς...

Ζήλια,  σε φωνάζουν σαράκι.  Στο άντρο σου μέσα  τα δίχτυα σου πλέκεις,  με ολέθρια μέσα!  Στυγερή δολοπλόκα,  στρυφώνεις τη ρόκα.  Ω,...