Ν’ αγαπάς τον εαυτό σου δεν σημαίνει να τον υψώνεις πάνω απ’ όλους· Σημαίνει να τον αγαπάς όχι από ματαιοδοξία, μα από ευγνωμοσύνη. και...

Έκρυψα στις τσέπες μου δυο χούφτες ήλιο, την ανάμνηση του αλμυρού νερού και του γλυκού φιλιού στα χείλη. Λίγο κύμα, λίγο ουρανό και μια...

Πέρασα πολλές στιγμές στου Διαβόλου τη χύτρα· Χριστούγεννα και Πάσχα χορεύαμε μαζί — λίγο παραπάνω απ’ ό,τι συνηθίζεται. Κι είχαμε...

Και ξυπνούσα κατάκοπος σχεδόν... πιασμένος, σχεδόν... συναισθήματα σ' ένα άσχημο ρόλο, παρατημένος. Και μετά, τί, Τι γίνεται.. Μετά...

Η νύχτα άναψε το φως της, τα φράγματα ξεχείλισαν από νερό, οι ποταμοί γέμισαν νούφαρα τι ομορφιά! οι καταρράκτες πήραν χρυσό και ασημί...

Κοκκίνισε το φεγγάρι, η Πούλια ήταν με τον Αυγερινό στο ίδιο του σύννεφου το μαξιλάρι!! Τους κρυφοκοιτούσε, χαμογελούσε Όμορφο ζευγάρι...

η Ξανθή Μηλίγγου-Γκλεζάκου Ήρθε η μάνα της στον ύπνο της. Δεν χάρηκε, μα ούτε και λυπήθηκε. Πολλά τα γιατί. Μα επανέλαβε εκείνο το...

Πατέρα δεν έμαθα ποτέ να προφέρω αυτή τη λέξη. Το όνομά σου ήταν πάντα μια σκιά, μια ψιθυριστή παρουσία που ακολουθούσε το βήμα μου χωρίς...

Στεκόμαστε. Σιωπηλοί. Ανέγγιχτοι. Μάτια αδειανά, χέρια σκουριασμένα, καρδιές κουρδισμένες ή μάλλον ξεκούραστες. Χαμένοι μέσα σε οθόνες....

Μπαμ μπουμ οι κανονιές άρχισαν να χτυπούν, χωρίς να σταματούν. «Γίνεται χαμός επάνω». ...

Η Αυτογνωσία είναι μια λέξη πέντε συλλαβών, όμως έχει ένα " τεράστιο" νόημα! Η ερμηνεία της Έννοιας είναι: Προσπαθώ συνεχώς και διαρκώς...

Ζήλια,  σε φωνάζουν σαράκι.  Στο άντρο σου μέσα  τα δίχτυα σου πλέκεις,  με ολέθρια μέσα!  Στυγερή δολοπλόκα,  στρυφώνεις τη ρόκα.  Ω,...

Οι άνεμοι ψιθυρίζουν στα δέντρα, κι οι φεγγαρόφωτες σκιές απλώνονται στα νερά χωρίς να αφήνουν ίχνος, ούτε ανάμνηση. Ποιος μπορεί να...

Μια σκηνή,ένα μπουκάλι νερό, ένας πυρσός, άδειο βλέμμα,κενή ψυχή, ρίζα η αδυναμία, νόμος οι λέξεις, πόνος βουβός. Φλέβες πάλλονται σαν...

Η Ειρήνη δεν θα ξεδιψάσει ποτέ, κάθε μέρα θα ζητάει ένα ποτήρι καθαρό νερό χωρίς στάχτες, χωρίς αίμα ... ένα ποτήρι καθαρό δροσερό...

Ριγούν τα φύλλα... 🍂 Ντύνονται της Ποίησης τα ηχοχρώματα κι αθόρυβα πέφτουν στη νοτισμένη αγκαλιά της Περσεφόνης ανασαίνοντας ευλαβικά...

Αχ νύχτα αργή και βασανιστική· δεν περνάς, ξέρεις πως πονάω κι' όμως συνεχίζεις το βασανιστικό σου παιχνίδι μαζί μου. Δεν ησυχάζω, τ'...

Η Αθηνά ξυπνά πάντα, πριν ακούσει το ξυπνητήρι. Εδώ και είκοσι χρόνια. Πριν καν ακουστεί το «μπιπ», τα μάτια της έχουν ήδη ανοίξει και...

Είμαστε εδώ, γράφουμε θρήνους για μισή πατρίδα, και αγρυπνούμε για την άλλη μισή. Eίμαστε εδώ με Αττίλα απειλή, μετράμε κατοχής...

Πού να ‘ναι η αγάπη; Πού τριγυρνά μόνη κι έρημη; Ψυχορραγεί στους πολύβοους δρόμους της πόλης άστεγη και ρακένδυτη. Εγκαταλελειμμένη και...