Μέλι έσταξε και κόλλησαν🍁

Κοκκίνισε το φεγγάρι,

η Πούλια ήταν με

τον Αυγερινό στο ίδιο

του σύννεφου το μαξιλάρι!!

Τους κρυφοκοιτούσε,

χαμογελούσε

Όμορφο ζευγάρι μονολογούσε

συντροφιά τους κρατούσε!!

Η νύχτα να τελειώσει

δεν ήθελε μα η Αυγή

του φώναξε γιατί αργοπορούσε,

στο βάθος της θάλασσας

γιατί δεν κατρακυλούσε

Και εκείνο το μαρτύρησε,

πώς αγάπη δυνατή συνάντησε

ο έρωτας τους τον μεθούσε,

μέλι έσταζε ο ουρανός

να ξεκολλήσει προσπαθούσε

γι'αυτό.

Άρτεμις η Θαλασσινή

Από την καλντέρα του Αιγαίου και της ψυχής μου