ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ

Μαγνήτης η νύχτα με αγαπά... Μου στρώνει το τραπέζι με σκέψεις και λόγια βαθιά... Με αγκαλιάζει με μια ζεστή γαλάζια κουβέρτα και μαζί ανοίγουμε τις καρδιές μας στον Μεγαλουργό... Και μαζί γράψουμε στίχους λαμπερούς αλλά και σκοτεινούς... Αυτή είναι η ζωή μου ψιθυρίζει στο αυτί.. Ναι αυτή είναι χωρίς κανένα ψεγάδι.. Την νιώθω την νύχτα .... Κολλάει πάνω στο πετσί μου... Με χαλαρώνει... Την αγκαλιάζω χωρίς ενοχές... Έχει απλότητα και ηρεμία... Ανάβει κεριά στίχους στην ψυχή μου.. Με γεμίζει...

Φωτογραφία:Γιώργος Ηρακλέους Μίλα της, η αλήθεια δεν μεταναστεύει ποτέ, η αλήθεια πλέει σε κάθε καθαρή επιφάνεια των ματιών, αν προσπαθήσει κάποιος να την φυγαδεύσει, θα γλιστρήσει, θα πετάξει ψηλά θα γίνει μια Πανσέληνος που ακόμα και στο χάραμα θα ορθώνει το κορμί της, με το πρόσωπο να λάμπει η αλήθεια. Θηλυκιά διαίσθηση, μια ψυχή που μάχεται και αντιστέκεται στο ψέμα, κρατάει τη σημαία της, με όλα τα γήινα χρώματα, όταν την ξεσκίσουν, από θαύμα σηκώνεται ξανά, την πετροβολούν με βρισιές,...

Να ελπίζω, να ελπίζεις, να ελπίζουμε. Ελπίζω σε μια καλύτερη μέρα, με μια συμφιλίωση με εμένα, και βροχή συγνώμης με τον εαυτό μου, δεν ξέρω αν η ελπίδα με αγαπά ή με τιμωρεί, έχεις φορές που σφίγγει το χέρι μου, τις πιο πολλές φορές όμως δεν με αγγίζει καθόλου. Ελπίζω ψυχή μου, αν ελπίζεις και εσύ, αν καθαρίσεις την μούχλα που σκέπασε τα μάτια, αν τα σάπια κατακάθια που έδωσαν κάποιοι ανώνυμοι, τα πετάξεις μέσα στης λάσπης τα λασπόνερα, μαζί ελπίζουμε ψυχή μου. θα ξεμπαρκάρω στην ακτή...