Tο ταξίδι των κυμάτων 💦

Οι άνεμοι ψιθυρίζουν στα δέντρα,

κι οι φεγγαρόφωτες σκιές

απλώνονται στα νερά

χωρίς να αφήνουν ίχνος,

ούτε ανάμνηση.

Ποιος μπορεί να κρατήσει

την ηχώ του ανέμου;

Να δέσει τη φλόγα

που ανασαίνει στην καρδιά της νύχτας;

Η δύναμη της αδάμαστης αγάπης

είναι ο αέρας απόψε

παίζει με τα κύματα,

χτενίζει τη θάλασσα,

φλογίζει τη σιωπή.

Κραυγές φτάνουν στο παράθυρό μου,

σαν μεθυσμένη θύελλα

που ανατριχιάζει τα φύλλα του πλατάνου

στην όχθη του Αχέροντα,

εκεί όπου ενώνονται

οι δύο κόσμοι.

Ο Ορφέας, αθάνατος προσκυνητής,

αναζητά πάντα την Ευρυδίκη του

κι η αγάπη,

πιο δυνατή απ’ τον θάνατο,

ανασαίνει μέσα στις σκιές,

χαμογελά στο φως,

τραγουδά τον αιώνιο έρωτα.

Έρωτα,

φυλακισμένε στην ψυχή,

η δύναμή σου είναι άπειρη

ωκεανός αγκαλιάς,

ποταμός που κυκλώνει τη Γη,

πηγή ζωής,

ύμνος δημιουργίας.

Εσύ, που γεννάς και ξεπερνάς,

που σπάζεις τη σιωπή του τάφου

με ένα φιλί φωτός,

εσύ είσαι το τραγούδι των κυμάτων

και η αιώνια επιστροφή του ήλιου.

ΜΑΚΗΣ ΛΟΥΚΕΡΗΣ