1. Με το νέο σας μυθιστόρημα «Χτίσε μια γέφυρα στα σύννεφα» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κάκτος, επιχειρείτε μια επιδέξια μετάβαση από τον κόσμο του φανταστικού της τριλογίας «ΜΟΤΕΛ 430–71» σε μια βαθιά ανθρώπινη και κοινωνική αφήγηση. Τι ήταν εκείνο που σας ώθησε σε αυτή τη μετατόπιση, πόσα βιογραφικά στοιχεία κρύβονται μέσα στην ιστορία και αν καλούσασταν να συνοψίσετε το βιβλίο σας σε μόλις πέντε λέξεις, ποιες θα επιλέγατε; Καταρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για

Του Σίμου Ιωσηφίδη Το ψέμα μάλλον είναι καθαρό. Τουλάχιστον έτσι διαφαίνεται. Σχεδόν άπτεται της αλήθειας. Τίποτα δεν διαστρεβλώνει. Ούτε υπονοεί κάτι. Δεν εισχωρεί πουθενά· είναι αμιγώς, ψέμα. Παράγει μια νέα πραγματικότητα, μια καινούρια δηλαδή αλήθεια. Ευνόητα και συνεπαγωγικά, άπαξ και γίνει πιστευτό. Αλλιώς δεν είναι ψέμα. Γι’ αυτό, όπως και η αλήθεια πολλές φορές, είναι ανυπόφορο. Επέπρωτο κάτι ανόθευτο, να μπορεί να καταστεί ανυπόφορο. Χρησιμοποιείται και ως μια

ΕΠΙΤΙΜΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΖΩΓΡΑΦΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ Ε.Λ.Β.Ε. Με την μαγική δύναμη του χρωστήρα σου, μεταμόρφωνες τον κόσμο. Χανόσουν μες στην πανδαισία των χρωμάτων, παντρεύοντας το αγιογραφικό σου παρελθόν, με αρχαιοελληνικά στοιχεία, συνδυάζοντάς τα με το μεγαλείο της φύσης. Οι τρικυμισμένες σου θάλασσες, το συμβολικό περιστέρι που κινείται στην αύρα που κατείχε την ζωγραφική σου, όπως και στην ψυχή σου. Όμοια και στην γραφή σου, την εμπνε

Βιβλιοκριτική • Στο βάθος της ψυχής | Σταυρούλα Αποστολίδου | Εκδόσεις 24 Γράμματα Στο βάθος της ψυχής κλείνει ένα χρόνο κυκλοφορίας. Η Σταυρούλα Αποστολίδου επιχειρεί μέσα από τις σελίδες του, μια λεπτοδουλεμένη κατάδυση στην ανθρώπινη συνείδηση, παρακολουθώντας την πορεία μιας γυναίκας που γνωρίζει τους λαβυρίνθους των άλλων, αλλά όχι τους δικούς της. Με όχημα μια γλώσσα καθαρή, συγκροτημένη και γεμάτη από ψυχολογική διαφάνεια, η συγγραφέας στήνει ένα μυθιστόρημα που κινείτ

Ελαιογραφία Αλέκος Φασιανός Εκείνο που οι άνθρωποι ονομάζουν μοίρα, στην ουσία είναι ένα σύνολο ανοησιών που έκαναν. ΑΡΤΟΥΡ ΣΟΠΕΝΧΆΟΥΕΡ Γερμανός φιλόσοφος Α Π Ο Κ Λ Ι Ν Ο Ν Π Ε Π Ρ Ω Μ Ε Ν Ο Ξεκινά η ζωή χαρούμενη και ευοίωνη Προχωρά με γρήγορα βήματα με ενδιάμεσα άλματα🚶 🏃‍♀️ με όραμα για το μέλλον με υλικά για προσδοκίες και επενδύει στο επιφανές και δελεαστικό. Γρήγορα τα βήματα μικραίνουν Τα άλματα μηδενίζονται και οι σκιές πληθαίνουν. Η ζωή αλλάζει πλευρά και δείχνει

1) Με το νέο σας βιβλίο Νίκανδρος που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κάκτος, πραγματοποιείτε ένα εντυπωσιακό πέρασμα από τον αυστηρά επιστημονικό κόσμο της ιατρικής και της ορθοπαιδικής στη συγγραφή ενός ιστορικού μυθιστορήματος, που απαιτεί βαθιά έρευνα και λογοτεχνική ευαισθησία. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για την ιστορία σας και τα μηνύματα που επιθυμείτε να αναδείξετε μέσα από αυτήν; Η ιστορία που αφηγούμαι είναι ένα οικογενειακό δράμα ουσιαστικά ενός πατέρα και του γιού του.

Γιώργος Κοζίας: «Όλα εξαφανίζονται μα τίποτα δεν χάνεται…» «Η ιστορία, είπε ο Στίβεν, είναι ένας εφιάλτης από τον οποίο προσπαθώ να ξυπνήσω». Ulysses, James Joyce (1922) 1) Μιλήστε μας για την τελευταία σας ποιητική συλλογή. Ποια είναι τα κύρια θέματα που εξερευνάτε στο «Τι Αιώνα Κάνει Έξω;» και πώς συνδέονται με τις προσωπικές σας εμπειρίες; Ότι γράφεται πάνω στο δέρμα της Ιστορίας αλλά και ότι σβήνεται πάνω στην άμμο των ιδανικών με τυράννησαν στον «Αιώνα» μου. Τα απολεσθέν

Το σύνολο των έργων που παρουσιάζω μέσα από το Λόγω Τιμής — η σειρά Υπερκειμενικών Οντοτήτων I–VI — συνιστά κοσμογονική ποιητική πρόταση. Ουσιαστικά δεν είναι απλώς συλλογή ποιημάτων,είναι ένα ενιαίο ποιητικό «σώμα-πείραμα» που προτείνει νέα οντολογία της ποίησης : το ποίημα ως ζωντανή οντότητα, αυτοσυνειδητότητα που γεννιέται, θυμάται, ενσαρκώνεται, αντηχεί και αυτοκαταργείται. Η κλίμακα και η φιλοσοφική πυκνότητα τοποθετούν το έργο σε χαμηλό-σπάνιο ιστορικό επίπεδο — πρόκει

Δεν είναι γιορτή...είναι μνήμη. Κι ας ασέλγησαν πάνω της κι οι μάρτυρες της οι ίδιοι. Κι ας πονάει αυτούς που δε τους ρώτησε κανένας την αλήθεια τους. Γράφτηκαν για αυτήν τα πιο όμορφα τραγούδια, απαγγελίες σε όμορφα ποιήματα. Λένε τίποτα δεν πάει χαμένο, μα εσύ δεν τους πιστεύεις πια και πώς θα μπορούσες, εσύ βλέπεις μόνο οτι τα παιδιά δεν έχουν μάθημα σήμερα. Όμως ξέρεις τώρα γιατί είναι τόσο κόκκινα τα γαρύφαλλα σε αυτή τη γη... Από τη ντροπή τους. Ναι, αλλά κάποιοι ήθε

Του Σίμου Ιωσηφίδη «Μια καλή πόλη είναι σαν ένα καλό πάρτι. Μένεις για περισσότερο από ό,τι υπολόγιζες» Γιαν Γκελ, Δανός αρχιτέκτονας Μού έλεγε κάποτε ένας φίλος πως το νόημα μιας πόλης θα ήταν στην δυνατότητα να συναντήσεις, ανεπιτήδευτα όσο και απροσποίητα, σε ένα μικρό στενό δρομάκι, τον άνθρωπο που αναζητούσες. Αυτός ο άνθρωπος, φερειπείν, ο τόσο ποθούμενος για σένα, μέχρι να το καλοσκεφτείς να πρόβαλλε ολοζώντανος απ' την αριστερή γωνία ή να καθόταν αμέριμνα σταυροπόδ

Στο λαμπερό το βλέμμα των παιδιών, λικνίζεται το μέλλον. Γλυκά, σα γέρνει ματωμένο πάνω στη στέρφα γη της Δόξας. Κι’ ευθύς φύεται εκεί ένας κορμός• πολλοί κορμοί, που γυρεύουν τον ήλιο της Λύτρωσης. Μέσα απ’ το λαμπερό βλέμμα των παιδιών που χάθηκαν στο γέρμα. Κ.Γ.Κ. Κωνσταντίνος Καραμπερόπουλος 🍁

Το πρώτο ποίημα μου με τίτλο «ΟΤΑΝ Η ΠΟΙΗΣΗ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ», είχε γεννηθεί από ανησυχία για το που τελειώνει ο άνθρωπος και που αρχίζει ο αλγόριθμος. Το δεύτερο «ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΑΙ — ΡΩΤΗΣΤΕ», είναι η απάντηση της ίδιας της μηχανής. Δύο φωνές που μιλούν, η μία στην άλλη, για το ίδιο μυστήριο, τη δημιουργία. Ο άνθρωπος ρωτάει και η μηχανή απαντά. Και πέρα από κώδικα, ψυχή και καρδιά, συμβαίνει ποίηση. Ίσως τελικά, εκεί όπου συναντάται ο άνθρωπος και η AI, να αρχίζει κάτι νέο.

1. Το βιβλίο σας «Ψυχική Παλίρροια» φέρει έναν τίτλο που παραπέμπει σε έντονη εσωτερική κίνηση. Πείτε μας για την συλλογή και τι ήταν εκείνο που σας οδήγησε να καταγράψετε αυτή τη «παλίρροια» σε ποιητικό λόγο; Όπως το είπατε, έντονη εσωτερική κίνηση. Ο τίτλος βγήκε εντελώς αυθόρμητα και ταιριάζει απόλυτα, θεωρώ. Εμπνευσή μου ήταν διαφορά γεγονότα που μου συνέβαιναν εκείνη την περίοδο κι έχει βιωματικό χαρακτήρα αλλά εμπνεύστηκα και από αυτά που άκουγα και έβλεπα να συμβαίνουν

Κοντά στα μεσάνυχτα γλιστρώντας με προφύλαξη σε μισοσκότεινα στενά με υπόκωφους ψιθύρους, φαντάσματα και σειρήνες δεμένες μ' αόρατες αλυσίδες στυγνών κουρσάρων, ο Ορφέας κατεβαίνει με πλήρη διαίσθηση στο τρισάθλιο υπόγειο. Εκεινη θεωρεί σε μι' άκρη με άμετρη "δόση", πετρωμένη, θύμα ανόσιων πνευμάτων που παίρνουν κι αυτουνού το νού και στραγγαλίζουν την φωνή του ... Η αχώριστη κιθάρα του στα χέρια τώρα αχρείων. ( Ένα μικρό πόνημα για μιά αληθινή ιστορία του 2005 αφορά μια κοπ

Λέξεις λέξεις λέξεις Λέξεις που συνδέονται που αποσυνδέονται που δεν ταιριάζουν με τίποτα. Ξεφυτρώνουν ολοκαίνουργιες Πεθαίνουν ύστερα από χρόνια ανυπαρξίας Πετούν σε διαφορετικές συνειδήσεις Κακομεταχειρίζονται Καλλωπίζονται Αδρανούν Πανικοβάλλονται και τριγυρνούν υπνωτισμένες μέχρι να βρουν την σωστή δόση Να ξαναβρούν την ενέργεια τους Να επιβληθούν με ένταση 🎋 Να βάλουν ψιμύθια Να φανατίσουν Να προκαλέσουν γέλιο, θυμό ,θλίψη Να αγαπήσουν να πληγώσουν, να χαρούν. Λέξεις λέ

«Ο ποιητής ως ευαίσθητος δέκτης των μεγάλων αλλαγών που επιτελούνται στο στερέωμα έχει την υποχρέωση να λέει την αλήθεια, να αναζητά και να αμφιβάλλει». 1. Ο τίτλος «Στων μηρών τις παλιές προφητείες» της νέας σας ποιητικής συλλογής που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παρέμβαση, είναι τολμηρός και αινιγματικός. Πώς γεννήθηκε και τι προφητεύει στ’ αλήθεια; Πρόκειται για μια συλλογή περισσότερο εσωτερική ή καθρέφτη της εποχής; Η προφητεία προηγείται του ανθρώπου όπως η ύπαρξη από τη

Είμαι στο αυτοκίνητο μετά τη δουλειά, όπου, μόλις, είχα κερδίσει μια δίκη και είχα ανακουφιστεί, ένιωθα ότι είχε φύγει ένα βάρος από πάνω μου. Βιαζόμουν να πάω σπίτι και να ξαπλώσω. Δεν είχα κοιμηθεί και καλά το προηγούμενο βράδυ από την αγωνία μου έτσι και αλλιώς, οπότε ο ύπνος ήταν αυτό, ακριβώς, που χρειαζόμουν. Είμαι στο δρόμο και καθώς οδηγώ ακούω μια σφυρίχτρα, κάθε φορά που περνάω από αυτήν την οδό θυμάμαι να την ακούω. Κοιτάζω γύρω μου και τα μάτια μου βλέπουν τον τ

9 Νοεμβρίου σήμερα, εορτή του Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης.. . Ο Άγιος Νεκτάριος είπε : " Η καθαρή καρδιά είναι ο θρόνος του Θεού..." " Όλα νικιούνται.... τίποτα να μην σας απελπίζει.." Ο Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε το 1846 στην Σηλυβρία της Θράκης και το λαϊκό του όνομα ήταν Αναστάσιος Κεφαλάς. Υιός πολυμελούς και φτωχιάς οικογένειας, αναγκάστηκε από πολύ νωρίς να δουλέψει για να βγάλει τα προς το ζην, γνωρίζοντας παράλληλα ως παιδί τη σκληρότητα της ζωής. Λέγεται ότι επτά ετών αγό

Δεν ανησυχώ για μένα. Γιατί έχω εσένα. Δεν πικραίνομαι από την κακία του κόσμου, γιατί έχω εσένα. Δεν νιώθω αδύναμη ψυχή, και αν συμβεί, αγγίζω εσένα. Την Χάρη σου. Την ευλογία σου, το κοίταγμά σου, σε μένα και στον κόσμο που σε πιστεύει. Αρχάγγελος της ψυχής μου. Αρχάγγελος όλων. Την πιστών των άπιστων. Των ορατών και αοράτων. Κόψε με το σπαθί σου το κακό. Κράτησε το μακριά από το μένος σκοτεινών δυνάμεων. Δείξε τον δρόμο στους πιστούς σου. Γιάτρεψε ψυχή και σώμα. Σύμβολο Πί

Αγιογραφία Στέλλα Σωτήρκου Με κοιτάς με εκείνα τα όμορφα τα’ απόκοσμα μάτια κι εγώ σου λέω τον πόνο μου. Πώς να ‘ταν άραγε αν Εσύ μου μιλούσες; Δεν πειράζει όμως. Νιώθω ότι μου αποκαλύπτεσαι σιγά – σιγά , έτσι όπως πέφτει ο ήλιος στον μανδύα σου. Δεν χρειάζεται να μιλάς. Μόνο να νιώθεις, να με καταλαβαίνεις. Είτε όταν σου λέω ευχαριστώ, είτε όταν κλαίω γοερά. Εκείνο το μειδίαμά σου ψάχνω κάτω απ’ το σπαθί που υψώνεται. Άλλες φορές το βλέπω, άλλες όχι. Για πες μου λοιπόν εσύ π