Δεκέμβριος….και έχει αρχίσει να χειμωνιάζει στην καρδιά μου. Είναι που έφυγες πάλι και μαζί με τη δική σου φυγή ήρθε το κρύο να μου θυμίζει πως μόνο κοντά σου υπάρχει εκείνη η γλυκιά ανατριχίλα που με κάνει να ζεσταίνομαι μέσα μου. Η χαρά μου, ξέροντας πως θα έρθεις δεν είναι θορυβώδης· είναι ένα απαλό άγγιγμα, σαν να ξέρεις πώς να με ξεδιπλώσεις με τον μοναδικό τρόπο που εσύ ξέρεις. Κι αν με ακουμπήσεις, έστω και στιγμιαία, όλο μου το σώμα θυμάται γιατί σε θέλει. Δεν είναι μ

Δεν μας ήταν ποτέ γραφτό, να είμαστε στο ίδιο κεφάλαιο της μοίρας. Ποτέ δεν ήμασταν προορισμένοι να κρατηθούμε χέρι-χέρι κάτω από τον ίδιο ουρανό. Δεν ήμουν δικιά σου. Δεν ήσουν ποτέ, αληθινά, δικός μου. Κι όμως, φοβόμουν μη σε χάσω · σε κρατούσα στην καρδιά μου, κι ας ήσουν σαν τον άνεμο. Μία ερχόσουν σαν άνεμος. Μετά…έφευγες σαν σιωπή μακριά μου. Δεν θυμάμαι καν την τελευταία σου λέξη. Θυμάμαι μόνο τη σιωπή που την ακολούθησε. Ήσουν ένα όνειρο, όμορφο, αλλά όχι αληθινό για

Σαν ένα όνειρο έρχεσαι τα βράδια στον ύπνο μου. Ένα αερικό, μια οπτασία, ψέμα και αλήθεια μαζί. Δεν κοιμάμαι, δεν είμαι ξύπνιος αλλά εσύ ταράζεις το είναι μου, καθυστερείς τα άσχημα όνειρα μου… Πάντα άσχημα είναι, τα έχω συνηθίσει. Μόνο εσύ τα ομορφαίνεις με το άγγιγμά σου. Εκεί, στα πιο όμορφα ταξίδια του Μορφέα είσαι εσύ μαζί μου, εκεί ξεχνάμε ποιοι είμαστε. Εκεί, καρδιά μου, μοιραζόμαστε εμάς. Μιλάμε, γελάμε, κοιταζόμαστε με εκείνα τα βλέμματα που μιλάνε, που λέμε τα πάντ

Εννέα το βράδυ. Στις εννιά έλεγε το μήνυμά του. Στις εννιά ακριβώς την κατέβασε το ταξί στο χλιδάτο εστιατόριο. Ήταν έτοιμη να εισέλθει στο εστιατόριο όταν άκουσε τη φωνή του, «Ισμήνη, περίμενε!» Γύρισε και είδε το πρόσωπο του να λάμπει από χαρά. «Ήρθες!» Ναι ήταν εκεί και ήταν έτοιμη να ανοίξει τη ψυχή της. Ίσως για πρώτη φόρα αληθινά! Ναι, ήταν ήρεμη, δεν είχε άγχος, δεν είχε φόβο, ήταν εκεί που την όριζε η καρδιά της! «Ναι Σέρτζιο, είμαι εδώ. Ήρθα για το ραντεβού μας.» Μπ

Ήρθε χωρίς κανένα σημάδι.  Εμφανίστηκε στη ζωή της όταν δεν έψαχνε τίποτα και κανέναν.  Απ’ το πουθενά κάνοντας ολόκληρο τον κόσμο της να γυρίζει. Ένα αναπάντεχο πρωινό, εντελώς απροειδοποίητα, χωρίς να της δώσει καμία ευκαιρία να σκεφτεί ή να επεξεργαστεί το τι γίνεται. Είδε μόνο δύο μελαμψά, καφέ μάτια να την αναστατώνουν, μόνο που την κοιτούσαν. Και τότε της μίλησε. Ίσως με τον πιο εγωιστικό τρόπο που θα μπορούσε να μιλήσει ένας άντρας ή μήπως όχι; Μήπως ήταν απλώς διεκδί

Έλα, έλα σου λέω! Το νερό είναι υπέροχο! Άσε το να σε κάνει να ριγήσεις, να νοιώσεις όσα δεν έχεις νοιώσει ποτέ. Τι κι αν δεν έχουμε μαγιό, είναι καλό και το βρακί μας καλέ! Το γάργαρο γέλιο της ακουγόταν σε όλη την έρημη παραλία. Πλατσούριζε σαν μωρό παιδί και ας ήταν σχεδόν πενήντα. Τίποτα δεν της χαλούσε την μοναδική επαφή με το νερό, με την «πλανεύτρα» όπως η ίδια έλεγε την θάλασσα. - Καλεεέ θα σε τραβήξω αλήθεια στο λέω αν δεν έρθεις. Ζούμε σήμερα, γελάμε σήμερα, αγαπάμ

Αχ νύχτα αργή και βασανιστική· δεν περνάς, ξέρεις πως πονάω κι' όμως συνεχίζεις το βασανιστικό σου παιχνίδι μαζί μου. Δεν ησυχάζω, τ'...

Τον αγαπώ το χειμώνα, ίσως γιατί με φέρνει πιο κοντά σου, όπως εκείνο το απρόσμενο χειμωνιάτικο πρωινό που οι ματιές μας...

Και σε μια απρόσμενη στιγμή της διαδρομής μας, μου λες «ας κλειδώσουμε εδώ σε αυτή τη γέφυρα την αγάπη μας, με ένα λουκέτο αγάπης»! Σε...

Έβαλε την ηλικιωμένη γυναίκα με προσοχή πάνω στο καρότσι και την κοίταξε με αγάπη. ⁃ Πάμε μαμά μου. Πάμε λίγο στη θάλασσα να νιώσουμε την...

Και ήρθε το φθινόπωρο. Νοερά, γιατί ο ήλιος ακόμη μου καίει το πρόσωπο και ολόκληρο καλοκαίρι δεν ένιωσα την ώριμη γλύκα του καρπουζιού...

Μια νηνεμία απέραντη! Ακόμα και η θάλασσα ζει την μπουνάτσα της και χαίρεται! Έχει ξεχάσει τα μποφόρ που της ανέμιζαν το πάτο μερικές...

Καρδιά μου, Λερναία Ύδρα γίνονται τα προβλήματα γύρω σου και εσύ, Ηρακλής, σκληροτράχηλος, να τα πολεμάς. Περνάς από χωματόδρομους,...

Έβλεπε το μπουκάλι με το φελλό να επιπλέει στην επιφάνεια της θάλασσα. Κάποιος έπαιζε με την ψυχή της. Λες να ήταν το δικό του γράμμα;...

Έβαλα στόχο το φεγγάρι, Στο φως του να δω τα μάτια σου, Να με πλανέψει στα μονοπάτια σου Και ίσως εκεί βρω τη μορφή σου, την ανοχή σου....

Δεν μας ήταν ποτέ γραφτό, να είμαστε στο ίδιο κεφάλαιο της μοίρας. Ποτέ δεν ήμασταν προορισμένοι να κρατηθούμε χέρι-χέρι κάτω από τον...

Σαν ένα όνειρο έρχεσαι τα βράδια στον ύπνο μου. Ένα αερικό, μια οπτασία, ψέμα και αλήθεια μαζί. Δεν κοιμάμαι, δεν είμαι ξύπνιος αλλά εσύ...

Πονάει λένε η μοναξιά, δεν κάνει να είναι κανείς μόνος. Κι όμως εγώ σκέφτομαι συχνά, πιο συχνά από όσο μπορείς να φανταστείς, μια μέρα...

Αγαπημένη μου.... Εύχομαι να είσαι καλά. Σε σκεφτόμουν πολύ… ή καλύτερα…δεν σταμάτησα ποτέ να σε σκέφτομαι· Σε σκέφτομαι συνεχώς… μόλις...

Κάθισα πλάι της, ακούγοντας τους παφλασμούς της. Προσπάθησα να ξεχαστώ στα κύματα της, να χαθεί λίγο η σκέψη μου από τα τόσα που...