"Άτομα με ειδικές ανάγκες" έτσι τα λένε ... Τα κοιτώ και τα μάτια μου,ασύστολα κλαίνε... Είναι παιδιά ενός "κατώτερου" άλλου Θεού, παιδιά με ειδική κατεργασία εύπλαστου νου,  που αδυνατούν μόνα να διαβούν στη ζωή, Η  Άγγελοι, που απο λάθος κατέβηκαν στη γη; Τα κοιτώ στην ψυχή τους θα μπω σε μία θέση. Θέλω αγάπη να δώσω, ψηλαφίζω τη  σκέψη... Ποιος μπορεί, το γέλιο αυτό να το στρέψει, απ'  την ψυχή, απ' τα μάτια την  λάμψη να σβήσει; Η  ελπίδα, φάρος στην ψυχή τους, δεν σβήνει

Σαν λεπτοδείκτης η ζωή γυρνά, σφαίρα, στο εκκρεμές του κόσμου. Σαν μια ανάσα, η νιότη προσπερνά, μια δρασκελιά, μια υποψία δρόμου. Σαν σκόνη σβήνει, θάβεται, στην λησμονιά του χρόνου... Τί να προλάβει; τί να πει; Σε μια στιγμή μονάχα τί να ζήσει; Αφού στο άψε-σβήσε αστραπή, ως φως, για λίγο μένει; Σαν το κερί που η φλόγα του πεθαίνει; Συλφίδα, αδύναμη, ισχνή, στα γηρατειά, αχνός που φθίνει... Σαν σκοτεινιά ο θάνατος την παίρνει καταπόδι. Σαν την βροντή, π' ακολουθεί, με μια

Σκαρί μοναχικό αρμένιζες στην πλάση,  κι έλεγες, τούτο το ταξίδι πού θα φτάσει; Πως η αγάπη, νόμιζες, ποτέ της δεν θα 'ρθει και μέσα σε ανία της ζωής είχες θαφτεί. Μα, όταν την είδες πανώρια να υφαίνει τον έρωτα, τον πόθο με σώμα και ψυχή, στολίστηκες και ντύθηκες σαν να 'τανε γιορτή... Καιρός, είπες, ήτανε, μου χρώσταγε η ζωή! Με πάθος την πήρες απ' το χέρι μη χαθεί, ρίχνοντας άγκυρα σε όρμο προσμονής, τις δέστρες δένοντας σε μόλο απαντοχής... Σε τύλιξε με θέρμη, με ό, τι εί

Ζήλια, σε φωνάζουν σαράκι. Στο άντρο σου μέσα τα δίχτυα σου πλέκεις, με ολέθρια μέσα! Στυγερή δολοπλόκα, στρυφώνεις τη ρόκα. Ω, επιτήδεια ψεύτρα, πονηρή και πλανεύτρα, σαν βάζεις τη μάσκα και αλλάζεις μορφή. Ηθοποιός τραγική, με χολή οπλισμένη, στον αγώνα ταγμένη, σκηνικό μαγειρεύεις και το θύμα πλανεύεις. δίχως τύψεις οδεύεις και ρέστα γυρεύεις! Τις καρδιές πως φιμώνεις... Δαγκώνεις και φτύνεις λόγια "σταράτα", βαριά, με φαρμάκι, πικρά... Φλόγες πετάς, πυρπολείς! Με στόμφο α

Ζήλια,  σε φωνάζουν σαράκι.  Στο άντρο σου μέσα  τα δίχτυα σου πλέκεις,  με ολέθρια μέσα!  Στυγερή δολοπλόκα,  στρυφώνεις τη ρόκα.  Ω,...

Ένα μικρό αφιέρωμα και πόνο ψυχής στους σύγχρονους "Ολιβερ Τουίστ" του "προηγμένου" κόσμου μας... Όμως, εύχομαι και προσεύχομαι για ένα...

Μπήκες ταχύς κι  ανταριασμένος όλο θυμό, συννεφιασμένος, όλο παραξενιά,μα και ξινίλα... Ντροπή, σποριάρης μήνας, να κυνηγάς μέσα στη...

Λιλή Βασιλάκη 🌹 Μόνη μες στο δωμάτιο,στις ερημιάς το κρύο Εγώ και αυτή, παντέρημες ψυχές κι οι δύο. Μόνο η μοναξιά μιλά με μία παλιά...

Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη».—1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 13:13. Από το Μεγα Απόστολο των...

Πώς να περιγράψεις αυτό, το αδιόρατο και απροσδιόριστο συναίσθημα, το κενό, που γεμίζει την ψυχή σου, σου κλέβει το χρόνο σου,...

Αν αντίκριζα ξανά, το πρώτο ηλιόφαντο βλέμμα σου, αυτό που με έκανε μέτοικος να γίνω στην τέρα της καρδιάς σου, ίσως, να ξαναγύριζα......

Είναι κάποιες στιγμές, που η ψυχή κι ο νους επαναστατούν για τ' άδικα του κόσμου...  Όταν αλλού ξημερώνει με χρώματα η αυγή κι αλλού,...

Θάρρεψα πως φωτίστηκα, Έρωτας τι εστί και με φωνή στεντόρεια το φώναξα στ' αυτί. Λες, είπα κι ,εγώ σε αυτήν την ηλικία να με χτυπήσει ο...

Ξεσκόνισε αράχνες της ψυχής σου. Ξεκρέμασε τα ρούχα τα παλιά, εκείνα που 'χουν φόντο το σκοτάδι, αυτά που μαρτυράνε ερημιά... Βάλε το...

Σου στέλνω ένα δάκρυ μου Σου στέλνω ένα δάκρυ μου,  νοτισμένο απ' τ' αγιάζι της θλίψης,  για να νιώσεις πως περνώ με εχθρό  τον έκρυθμο...

ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ Με τα φτερά του έρωτα τραγουδώ, με το ειλητάριο των στίχων μου. Ελαφροπατάς στα στήθη μου, σαν ρυάκι κυλάς στην...

Λιλή Δαφερέρα Βασιλάκη 🌹 Το σταθερό κουδούνισε εκκωφαντικά, τρυπώντας με ωστικά κύματα τα τύμπανα του αφτιού μου και ξυπνώντας όλες μου...

Λιλή Δαφερέρα Βασιλάκη Είσαι άνεμος, μια χίμαιρα, μια ουτοπία... Μες στην πορεία, ενός ανέμου ιστορία... Σαν το συρμό πας κι έρχεσαι ,...

Πολύ συχνά, αναζητάμε εκείνο το ανέμελο, το αθώο παιδί που ήμασταν κάποτε και που σαν κόρη οφθαλμού κρύβουμε μυστικά και με αμόλυντη...

Γέλιο και δάκρυ... ( πραγματεία) Θα έτυχε να σας έχουν πει με στόμφο: "Ελα, τώρα... πάψε, δεν θέλω να σε βλέπω να κλαις! " ή "Αντε, έλα,...