Οι βάρδοι μιας Αγάπης...

Εγώ κι εσύ τετ-α-τετ στου καιρού το καφέ 

χωρίς προσωπεία και πλάνα εφέ.

Δυο ατυχείς της ζωής εραστές,

δυο βάρδοι αγάπης του χθες... 

Δυο φλιτζάνια από γκρι οπαλίνα

με μπορντούρα δυο άλικα κρίνα.

Δυο σιωπές για σνακ στο τραπέζι 

κι ένα αντίο ρετρό στο πικ- απ, 

πικρό ρεφρέν η βελόνα να παίζει...

Με κοιτάς, σε κοιτώ... Δυο όψεις θλιμμένες. 

Δυο φιγούρες σε καρτ-ποστάλ ξεχασμένες... 

Σε κοιτώ με κοιτάς και τα χείλη σιωπούνε

Λουφάξαν οι λέξεις που θέλαν να πούνε.

Η καρδιά μου διψά, της ερήμου διαβάτης. 

Αχ, τα δυο σου μάτια να γινόνταν οάσεις... 

Ικέτης βουτώ στων ματιών σου τις λίμνες

και ζητώ να σαρώσεις του χρόνου τις θίνες... 

Ένα δάκρυ ξεφεύγει απ' της λήθης το μνήμα... 

Γίνεται σπόγγος της ψυχής σου το νήμα...

Και, ω, δειλά το χέρι το δικό μου αγγίζει... 

στην καρδιά σου το φέρνεις... το σφίγγεις...! 

Ρίγος τη δική μου σαν από πιόμα τρικλίζει.

Μ' αγαπάει ακόμα, και ο νους μου σαστίζει... 

Το πέπλο της θλίψης στο χθες το αδειάζει .. 

Πόσα η αγάπη μπορεί σε στιγμές να ξοδιάζει.

Σε κοιτώ, με κοιτάς και τα μάτια μιλάνε ...

Φωνάζουν τις λέξεις που τα χείλη μας καίνε...

Στο πικ-απ ένα άλλο, τώρα ,τραγούδι 

με πρίμο σεκόντο, με πάθος να λέει... 

"Πάμε καρδιά μου ξανά στα παλιά μας λιμέρια , 

κει που ο ήλιος φωτίζει και λάμπουν τ' αστέρια . 

Δεν ζω στιγμή μακριά σου, μόνο ο χρόνος το ξέρει. 

Ο σταθμός και το διάβα εσύ, της ψυχής μου το ταίρι.." 

****************

Λιλή Βασιλάκη Δαφερέρα 🌹