Το Όνειρο...

Αχ, τα όνειρα! Λαχνοί τυχεροί, ευλογημένοι είναι, όταν η ζωή μας κάνει πραγμάτωση όσα ονειρευόμαστε με ανοιχτά τα μάτια, τους ευγενείς πόθους μας, εκείνους που γεννιούνται στο διάβα μας από 

τη λαχτάρα, την  επιθυμία μας για μια ποιοτική, καλή, ασφαλή ζωή.

Αλλά, όσα δε ονειρευόμαστε κεκλεισμένων των βλεφάρων , περιπαθείς πόθοι της ψυχής, ή της καρδιάς ανάλογα από που εφορμούνται, αγοραίοι αγύρτες είναι που στοχεύουν να πουλήσουν όσο όσο την ουτοπική πραμάτεια τους ή και γιατί όχι , μπορώ να τα ονομάσω λαθραίους γελωτοποιούς στο βασίλειο της ψυχής που στοχεύουν στην πρόσκαιρη πραγμάτωσή τους γεμίζοντας την με ηδονική ευχαρίστηση ...αλλά η  αφύπνισή τους, αχ, τι σκληρή που είναι η επαναφορά στην πραγματικότητα, προκαλεί βαθιές, ίδιες σαν από μετασεισμικές προκληθείσες, ρωγμές θαρρείς ... 

Και πάλι, αλλά , γιατί είναι τέτοια η πάστα της ψυχής που με κύρια τροφό την ελπίδα θα γεννιούνται, θα πεθαίνουν και θα ξαναγεννιούνται... 

Καλές μας ονειροβασίες στην αναρρίχηση της ζωής ευχόμενη την πλήρη πραγμάτωσή τους!! 

Το όνειρο

Σε μια πλαγιά του νου,

στον ήσκιο του μυαλού,

ένα όνειρο κοιμάται...

Ότι' ναι ξύπνιο ονειρεύεται,

στην πλάση πως διαβαίνει,

μ' ελπίδες το διάβα ραίνει...

Άυλο, όμορφα πλασμένο,

με όλα τα "θέλω"φορτωμένο.

Τη μια στα ουράνια ανεβαίνει,

την άλλη σε δάση μεταβαίνει.

Το ανάστημά του όλο ψηλώνει,

και σαν σταχυόκαμπο μεστώνει...

Να σβήσει την όψη τη θλιμμένη

τη γκρίζα ν' αλλάξει ειμαρμένη...

Ωιμέ... σε ουτοπίας γη,

άρδην, σε όνειρο παρμένο ζει...

Γιατί,

σαν της αλήθειας μια χορδή,

την άκρη του , έστω, αγγίζει,

ξυπνάει έντρομο, σαστίζει.

Το φως της μέρας δεν αντέχει.

Το φως σημαίνει αλήθεια

και τ' όνειρο απ' την αλήθεια απέχει...

Ω, τι κρίμα..., τι αυταπάτη! 

Απ' την ανθόσκαλα της ρέμβης πέφτει.

Κατρακυλά σαν πέτρα από βαλσάτη,

σαν ατυχήσαντα, αδέξιο ορειβάτη...

Λιλή Βασιλάκη Δαφερέρα 🌹