Παροτρύνσεις

Ας κρύψουμε στης λήθης τα γραμμένα,

λόγια ψυχρά, οργής τα θυμωμένα.

Ας τα περιορίσουμε με ευθύβολη ματιά,

εκεί που τους αρμόζει...σε μόνιμη σκιά...!

Ας ρίξουμε σε νάρκη του χειμώνα,

σε ύπνωση μακρά, τα πύρινα ειπωμένα.

Το κάθε πίκρας πισωγύρισμα μετρά...

...ρινίσματα του χρόνου βλαβερά.

Ας προσπεράσουμε λέξεις που πληγώνουν,

αυτές που τις ψυχές ματώνουν.

Ας τις φασκιώσουμε με θέληση βαθιά,

να τις κοιμήσουμε σε λίκνο λησμονιάς...

Ας σβήσουμε απ' το χάρτη της καρδιάς,

ό,τι της φέρνει δάκρυ, την μαραίνει.

Ας της αλλάξουμε με νέα φορεσιά,

την άχαρη, τη μυριοφορεμένη χλαίνη...

Κι ας ρίξουμε στη λάμια του Καιάδα,

κάθε ατόπημα σατύρου, την έξαλλη μαινάδα.

Ας ζωγραφίσουμε ξανά με αρωγές,

ωχρές και γκρίζες πινελιές του χθες...

Όσο και αν γεμίζει βάσανα,

με κόμπους το υφάδι της ζωής,

εμείς μ' επιμονή κι' υπομονή,

θα το ξεμπλέκουμε... θα το τυλίγουμε, 

με πείσμα και πάλι απ' την αρχή...

Με ουράνιο τόξο θα στολίζουμε της ζήσης

το δρόμο τον πολύπαθο, να κάνουμε γιορτή... 

Λιλή Βασιλάκη Δαφερέρα 🌹