Λειψό φεγγάρι 🌙

Γιατί μισό χαμόγελο φεγγάρι μου θλιμμένο,

ζωγράφισες στα χείλη απόψε φορεμένο;

Μοιάζει η μορφή σου πικραμένη...

ή από κάποιο πείσμα κρατάς το πάνω σφαλισμένο;

Αχ, οι λύπες, οι συμφορές του κόσμου,

το πάνω χείλος κρύψανε δια νόμου...

Με μια βαριά σκιά να είναι σιωπηλό...

Κι εγώ, λυπάμαι...σωπαίνω... δεν μιλώ...

Όλες τις νύχτες γράφει, να πενθώ,

να κουβαλώ την ερημιά του δρόμου...

Έτσι, το κάτω χείλος μ' άφησαν λειψό

Μια νότα χαράς στον ουρανό χαράζει.

Όσο μπορούσα, τ' άνοιξα, το πλάτυνα,

χαμόγελο ανθρωπιάς να μοιάζει...

Και μια φορά το μήνα μου επέτρεψαν

κι ολόκληρο μέσα στην νύχτα λάμπει,

το φως του ήλιου να δανείζομαι

και μέσα στην νυχτιά, πανώριο να φαντάζει...

Και το φυλώ σαν κόρη οφθαλμού,

για όλους της γης τους πονεμένους,

για τα παιδιά, τα όνειρα, τους ποιητές,

τους αετούς και τους ερωτευμένους...

Λιλή Βασιλάκη 🌹