Η απλότητα δεν είναι έλλειψη. Είναι βάθος Σου εκμυστηρεύομαι πως πολλές φορές, κολλάει κάτι μικρό στο μυαλό μου και δεν ξεχνιέται. Μπορεί να είναι ένας λόγος, μια εικόνα, ή μια συμπεριφορά. Και μοιάζει σαν ένα σιγανό χτύπημα στην πόρτα, που λες… «τ’ ακούω ή δεν τ’ ακούω;» Προσπαθώ να τ’ αφήσω πίσω μου, αφού είναι μικρό και φαινομενικά ασήμαντο. Μπα! Μένει εκεί και μοιάζει σαν ένα φως, που επιμένει ν’ αναβοσβήνει, υπενθυμίζοντάς μου, πως κάτι σε αυτό, κρύβει νόημα. Πριν και

1. Το νέο σας βιβλίο με τίτλο «Και εγένετο φως» από τις Εκδόσεις Μίνωας, συνδυάζει το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής με το φως της αποκάλυψης. Πώς γεννήθηκε η ιστορία και η ιδέα αυτής της αντιφατικής σύζευξης; Ο τίτλος λειτουργεί πολυεπίπεδα. Αναφέρεται φυσικά στη βιβλική φράση, ωστόσο στο πλαίσιο του βιβλίου αποκτά πιο σκοτεινή, σχεδόν ανατριχιαστική διάσταση. Η ιδέα μου γεννήθηκε από το γεγονός πως συνηθίζουμε να ταυτίζουμε το φως με την καλοσύνη και το σκοτάδι με το κακό. Στ

Σήμερα στο χωριό των γονιών μου που δεν έζησαν εδώ, απλά γεννήθηκαν εδώ, ο γιος μου Βασίλης δημιούργησε κι οργάνωσε για πρώτη φορά στην ιστορία του χωριού λειτουργία μνημόσυνο υπέρ πεσόντων, που υπήρχαν κι από το χωριό πεσόντες, και κατάθεση στεφάνων. Το χωριό έχει μια ιστορία εκατόν πενήντα χρόνων περίπου αλλά ποτέ δεν έγινε μια γιορτή - κατάθεση στεφάνων για τους πεσόντες και χρειάστηκε ένας Βασίλης που δεν έζησε ποτέ εδώ, που δεν έχει τίποτε δικό του εδώ να έρθει, να πλ

Σκέψεις που συνήθως δεν καταγράφονται, μα ίσως είναι αυτές που μένουν… Υπάρχουν σκέψεις που έρχονται σαν εκρήξεις και είναι έντονες, φωτεινές σχεδόν επιτακτικές. Κι ύστερα υπάρχουν και οι άλλες. Εκείνες που περνούν απαρατήρητες, σχεδόν αόρατες, σαν μια σκιά που γλιστρά στον τοίχο του δρόμου και χάνεται πριν τη δεις καθαρά. Είναι οι σκέψεις που δε φωνάζουν, που δεν καταγράφονται σε ημερολόγια και δεν γράφονται με στυλό. Μοιάζουν με εκείνον τον ήχο της αναπνοής που συνήθως δεν

Καλημέρα αγάπης, χαρμόσυνη με λευτεριάς καμπάνα Κύπρος μου Ελλάδα μου Αμμόχωστος μου-Κερύνεια μου και κατεχόμενη γη μου . Χρόνια πολλά αγαπημένοι μου φίλοι. Χρόνια πολλά φωτεινά και δημιουργικά σε όλους τους εορτάζοντες. Δώρο καρδιάς σε όλους σας για να γνωρίσετε την πόλη της καρδιάς μας, την πόλη των ανεμομύλων που στέκονται ακόμα εκεί όρθιοι, όρθιοι ναι και με αξεθώριαστα τα ονόματα στις φτερωτές τους των αληθινών ιδιοκτητών τους και όχι αυτών που μας έκλεψαν την γη μα

Η ιστορία αυτή, μας θυμίζει ότι η αληθινή αλλαγή δεν γεννιέται από την εικόνα που βλέπουμε στον καθρέφτη, ούτε από τα λόγια που λέμε στον εαυτό μας. Η μεταμόρφωση έρχεται όταν κοιτάμε τα μάτια εκείνων που αδικήσαμε, όταν τολμάμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και να ζητήσουμε συγγνώμη. ❤️Η Αντανάκλαση  του Καθρέφτη: Σ’ ένα χωριό που άγγιζε τη σιωπή των λόφων, ζούσε ένας νεαρός ονόματι  Μένιος . Ήταν άνθρωπος ευγενικός στα λόγια, αλλά βιαστικός στις κρίσεις του. Κάθε πρωί στεκό

1. Οι Παράλληλες Τροχιές μόλις κυκλοφόρησαν από την ΚΑΠΑ Εκδοτική και περιγράφονται ως έξι ιστορίες που φωτίζουν τη μοναξιά. Πείτε μας για αυτές καθώς και τι ήταν αυτό που σας ώθησε να αγγίξετε αυτό το θέμα; Πράγματι. Και τα έξι διηγήματα μιλούν για μοναξιά. Κάποιοι ήρωες καταφέρνουν να βγουν στο φως και κάποιοι άλλοι παραμένουν στο σκοτάδι. Ο λόγος που άγγιξα αυτό το θέμα ήταν επειδή πρόκειται για ένα σύγχρονο κοινωνικό ζήτημα που λίγο έως πολύ μας αφορά όλους. 2. Βλέπουμ

Συνέντευξη Γεωργία Λαμπάρα   1. Τι σημαίνει για εσάς ο τίτλος «Ονειροδρόμιο» και πώς γεννήθηκε; Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί η συλλογή ποιημάτων σας; Το «Ονειροδρόμιο» είναι ο τίτλος ενός από τα ποιήματα που εμπεριέχονται στη συλλογή. Είναι μια λέξη που έχει διττή σημασία για μένα. Από τη μία, συμβολίζει τα χρόνια που πέρασαν από όταν η ποίηση μπήκε στη ζωή μου. Κάποια από τα ποιήματα του Ονειροδρομίου χρονολογούνται από την εφηβεία μου, άλλα είναι πιο πρόσφατα

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΕΛΛΑΣ ΣΩΤΗΡΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΑΣ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ ‘’Αμφι-λεγόμενη Προσωποποίηση’’ Η Εύα ενορχηστρώνει με την ίδια άνεση τον πεζό με τον ποιητικό λόγο. Μιλά μες στη ψυχή με την γραφή της, περιγράφοντας τον πόνο της απώλειας αγαπημένων προσώπων, την ανιδιοτέλεια της ανθρώπινης φύσης. Η Εύα χαράζει ένα μονοπάτι όπου μες απ’ τον πόνο, διακρίνεται μόνο φως. Ο Έρωτας υμνείται, αλλά φυλλοροεί πληγωμένος απ’ το ίδιο του το βέλος. Η αγάπη της μάνας κρυφοκαίει για την κό

Σκόρπιες σκέψεις για τη Φωτογραφία Του Σίμου Ιωσηφίδη «Φωτογραφίζουμε πράγματα για να τα διώξουμε απ’ το μυαλό μας» Franz Kafka Λέγεται πως η πιο όμορφη και τίμια φωτογραφία είναι αυτή που ποτέ δεν τράβηξες, γιατί ήσουν πολύ ευτυχής εκείνη τη στιγμή. Την απαπολείς στο νου κρατώντας την ζωντανή. Αντιπαρέρχομαι... Με τον όρο φωτογραφία αναφερόμαστε στην 8η Τέχνη. Στο φως και στην εγ-γραφή του στη λεπτή διάφανη και διάτρητη λωρίδα. Αλλιώς: στην επιστήμη της δημιουργίας οπτικών

Το παρακάτω κείμενο που θα διαβάσετε είναι γραμμένο για τον πρώτο φανταστικό χαρακτήρα που είχα δημιουργήσει σε ηλικία μόλις 12 ετών, τον Javier Kevin Hamilton! Είμαι πίσω στο σπίτι μου, επιτέλους! Εκεί που γεννήθηκα, δηλαδή στο Manhattan της Νέας Υόρκης, δίπλα στον καλό μου συνεργάτη τον Bradley Kumar, Αγγλοϊνδό αστυνομικό. Πόσο ευτύχισμένος ήταν όταν με είδε μετά από τόσα χρόνια, ο άλλος καλός μας φίλος και συνεργάτης ο Winslow Moore πήρε σύνταξη. Εκείνον, για να είμαι ειλ

Στέκομαι στην οροφή ενός ψηλού κτηρίου, ο Βόλος το βράδυ είναι μαγικός και μου αρέσει πολύ. Παρατηρώ τα αυτοκίνητα από ψηλά, πόσο μικρά...

Καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.. Καβάφης ΕΝΤΓΚΑΡ ΝΤΕΓΚΑ '' ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ'' Το ξυπνητήρι δεν χτυπάει πια! Στο πιο μισητό...

Του Σίμου Ιωσηφίδη Οι ακάλυπτοι των πολυκατοικιών με τα παράθυρα του ημίφωτος και τις μεταλλικές σπειροειδείς σκάλες ... θα μπορούσαν...

Δεν τον πολυπίστευα,ούσα φιλόλογος και ελάχιστα πιστή στην μαθηματική αλήθεια των συμβάντων,ώσπου μου συνέβη και άλλαξε την κοσμοθεωρία...

Σε έναν κόσμο που όλο και περισσότερο μοιάζει αντιφατικός, σκληρός και άδικος, υπάρχει κάτι, σχεδόν μαγικό, που μας κρατά ακόμα όρθιους:...

Η συγγραφέας Μαρίνα Χρόνη με το νέο της μυθιστόρημα "Χάρτινες κόκκινες θάλασσες" (εκδ. Ελκυστής, 2025) μάς λέει διακριτικά,...

Αποκάλεσέ με δέντρο, δεν πειράζει, εξάλλου ως δέντρο συνήθισα να υπάρχω στη ζωή και την συνείδησή σου, η ματιά σου μόνο στην εικόνα μου...

Αγάπη. Μία λέξη, πέντε γράμματα. Η ζωή μας ολόκληρη βασισμένη πάνω σ’ αυτήν. Να πάρουμε, να δώσουμε. Καθημερινή αγωνία για ένα υπέροχο...

Κανένας δεν γνωρίζει τις αδυναμίες μου περισσότερο από τον δαίμονα. Πάντα βρίσκει τρόπο να με δελεάσει. Όπως το φίδι στο δέντρο με τον...