Ναι !!! Σίγουρα πάλι θα το κάνω, μπορεί και σήμερα και κάθε φορά που οι συνθήκες το επιτρέπουν! Θα πάρω το ποδήλατό μου, αυτό το ξεχασμένο, που όλο η αλυσίδα βγαίνει, και στον γειτονικό μου λόγγο θα ανεβώ. Θα ανακαλύψω νέες ατραπούς και μονοπάτια, θα ανασάνω με τις φυλλωσιές των θάμνων, -έχουνε θεριέψει με την απουσία των ανθρώπων-, μα μυρμήγκι, σαλιγκάρι ή ερπετό, θα προσπαθήσω να μην πατήσω! Ελεύθερες θα έχω τις αισθήσεις όλες, να χορτάσουν ομορφιά..., εικόνες...και δροσιά

"Οδός Ονείρων " έγραφε η διεύθυνση. Είχε ξεθωριάσει η ταμπέλα, μα όχι από τον τοίχο των επιθυμιών κι ας αδυνατούσε ο ταχυδρόμος να συντηρήσει προσδοκίες! Το τελευταίο γράμμα ποτέ δεν βρήκε παραλήπτη! Ατόνισαν οι εικόνες...θόλωσε η μνήμη..., μα έμεινε έντονα χαραγμένο εκείνο το χαμόγελο ως νιότης παρακαταθήκη, προίκα πανώρια τα λόγια της στης ζωής το άρμα φορτωμένη! Κι εκείνη η υπόσχεση αγκάθι είχε γίνει! Αδυνατούσε με ξεγνοιασιά να πορευτεί σε ολόκληρη την ζήση! Θολές πλέον

Αποκάλεσέ με δέντρο, δεν πειράζει, εξάλλου ως δέντρο συνήθισα να υπάρχω στη ζωή και την συνείδησή σου, η ματιά σου μόνο στην εικόνα μου...

Αξέχαστο τους έμεινε εκείνο το πανηγύρι! Διασταυρώθηκαν οι ματιές τους..., ηλεκρίστηκε η ατμόσφαιρα...ένας κόμπος παράξενος έσφυξε την...

Τώρα..., σήμερα..., που αγέρωχα τον Πήγασο ιππεύεις...., που από ψηλά..., υπεροπτικά τον κόσμο ατενίζεις..., τώρα... τα αποτυπώματά σου...

Π ο ί η σ η! Η περιεκτική τέχνη του λόγου..., η αφαιρετική ικανότητα του δημιουργού να συνοψίζει με την δύναμη των λέξεων το σύνολο των...

Ε π ι τ υ χ ι ώ ν Σ φ ε τ ε ρ ι σ τ έ ς . Σε κανέναν δεν οφείλεις το πέταγμά σου! Κατάκτηση του νου και της ψυχής σου είναι! Σε όσους...

Ποίηση: χριστίνα νικολάου Τίτλος: Ξετυλίγοντας τον μίτο Εκδόσεις: Ελίκρανον Από την πρώτη γνωριμία μου με την φίλη Χριστίνα Νικολάου...

Ιούλιος μήνας...., στα τελευταία του....! Ψήνεται η φύση ολάκερη...., ο κόσμος όλος φλέγεται από το μένος του έφηβου Απόλλωνα , που Φοίβο...

Μη μιλάς! Αφουγκράσου τις σιωπές! Άσε να θορυβούν οι χτύποι της καρδιάς μας μόνο! Τούτο το ξημέρωμα γεννήθηκε για μας! Είναι μόνο δικό...

Τα μαύρα σου φοράς και βγαίνεις. Ποια θλίψη την καρδιά σου βασανίζει! Έντονο..., της φωτιάς...,στα χείλη σου το κόκκινο. Αναστατώνει!...

(Διήγημα) Σε διαρκή ανθοφορία πίστευα πως βρίσκεται η νιότη, μα διαπίστωσα πως δεν είναι με άνθη πάντα...

Όσο ακούω το γέλιο των παιδιών να συνοδεύει σε αλάνες παιχνίδια και σκανταλιές τους, σε πλατείες και σοκάκια με ιαχές ανεμελιάς τη χαρά...

Οι συνειδήσεις αναπαύονται. Ο χειμώνας δεν θα αργούσε να επιστρέψει πάλι, αποφάσισα να συμμαζέψω κάποιες υγρασίες στο σπίτι μου. Πέντε...

Ήταν δυνατή η φουρτούνα, βουνά τα κύματα..., απειλούσαν να καταπιούν αύτανδρο το σκάφος. Παλικάρια όλοι οι ναυτικοί, από τον καπετάνιο...

Δεν ζούμε περίοδο μεγάλης πανδημίας, εποχή του μεγάλου πένθους βιώνουμε. Στα μαύρα ντύθηκε το πνεύμα, το μέλλον χωρίς όραμα φαντάζει,...

Έτσι είναι η ΜΑΝΑ! Ένας βράχος που διαρκώς ανθίζει! Της αρκεί ένα ΧΑΜΟΓΕΛΟ, να γίνει χαραμάδα να περνά στην ψυχή της το ΦΩΣ! ΧΡΟΝΙΑ...

Πώς να πεις τον πόνο σου σε κάποιον, που πονάει περισσότερο; Πώς να ομολογήσεις την ευτυχία σου, σε άτομο που τον λύγισε η δυστυχία; Πώς...

Συνηθίσαμε, αδελφέ μου, να γεννάμε όνειρα για να παράγουμε ελπίδα! Γεμίζουμε πολύχρωμα μπαλόνια με ό ν ε ι ρ α, συνήθως ταξιδιάρικα,...

Κάθισα στο ίδιο παγκάκι μαζί του. Το μοναδικό που είχε χώρο διαθέσιμο να σταθώ για λίγο, στην άλλη άκρη βέβαια, έτσι για τις αποστάσεις,...