Δωρεά ζωής...

Ναι !!! Σίγουρα πάλι θα το κάνω, μπορεί και σήμερα και κάθε φορά που οι συνθήκες το επιτρέπουν!

Θα πάρω το ποδήλατό μου, αυτό το ξεχασμένο, που όλο η αλυσίδα βγαίνει, και στον γειτονικό μου λόγγο θα ανεβώ.

Θα ανακαλύψω νέες ατραπούς και μονοπάτια, θα ανασάνω με τις φυλλωσιές των θάμνων, -έχουνε θεριέψει με την απουσία των ανθρώπων-, μα μυρμήγκι, σαλιγκάρι ή ερπετό, θα προσπαθήσω να μην πατήσω!

Ελεύθερες θα έχω τις αισθήσεις όλες, να χορτάσουν ομορφιά..., εικόνες...και δροσιά ψυχής..., συλλογή ήχων γνωστών θα κάνω, τους άγνωρους θα αποκωδικοποιήσω, θα λούσω την ψυχή μου με αρώματα μοναδικά, θα ενυδατώσω με τους αόρατους υδάτινους κρυστάλλους το αφυδατωμένο πνεύμα μου!

Όχι! Δεν θα βάλω αυτή την φορά μουσική στα αυτιά μου. Θα αφήσω τα δέντρα τα αιωνόβια τα τραγούδια τους να ψιθυρίζουν, τα μυστικά τα ανείπωτα να πουν, όσα από εκεί ψηλά ατένισαν τόσα χρόνια, όσα στην βάση του κορμού τους εχουν διαδραμαιστεί, για την προσφορά τους να μιλήσουν, για προδομένους έρωτες, για έρωτες που γεννήθηκαν από την αύρα τους, για φιλιά αγγελικών μορφών, που ακόμα ανάμεσά τους αιωρούνται. Σίγουρα και για τον καημό τους θα μιλήσουν που άκαρδοι άφρονες τα απειλούν, που την ίδια την ζωή σκοτώνουν!

Σιγανό, αθόρυβο θα είναι το αγκομαχητό μου, την γοητεία της μαγείας μην χαλάσω, την απερίγραπτη γαλήνη να μην διαταράξω, η παλέτα του πολύμορφου χρωματισμού μην ξεθωριάσει. Θα δανειστώ όμως ανάσες ζωής απ' τη ζωή τους, όσο ακόμα την ύπαρξή τους αγέρωχα ανεμίζουν και διαλαλούν την ΔΩΡΕΑ ΖΩΗΣ!

Χαιρετισμό στο καλωσόρισμα των μόνιμων κατοίκων δεν θα ανταποδώσω, παραφωνία και ασέβεια θα είναι σε τόση αρμονία!

Και σαν στο διάσελο βρεθώ, αν φωνή μου 'χει μείνει ακόμα, από εκεί ψηλά, κραυγή χαράς και απόγνωσης θα στείλω:

"ΧΑΙΡΕ ΚΟΣΜΕ, ΓΙΑ ΣΗΚΩ ΛΙΓΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΨΗΛΑ... ΑΚΟΥ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ".

Βαγγέλης Γιάννος 🌹