Βιβλιοκριτική του Βαγγέλη Γιάννος /Ευαγγελία Αλιβιζάτου 🌹 Αμφι-λεγόμενη Πρόσωπο-ποίηση 🌹

Π ο ί η σ η!

Η περιεκτική τέχνη του λόγου..., η αφαιρετική ικανότητα του δημιουργού να συνοψίζει με την δύναμη των λέξεων το σύνολο των μηνυμάτων που στοχεύει!

Μέλος της διαχρονικής κοινότητας των ποιητών έγινε και η συγγραφέας Ευαγγελία Αλιβιζάτου με την ποιητική συλλογή "Αμφι-λεγόμενη Προσωπο-ποίηση" .

Με την εκφραστική αμεσότητα της δημιουργού, την ζωντάνια εικόνων και παραστάσεων, τους συμβολισμούς αλλά και την ρεαλιστική παρουσίαση γεγονότων, ένιωσα έντονα πως η νεοελληνική λογοτεχνία, φορώντας το στέμμα της ποίησης, συνεχίζει να πάλλεται, να μιλά, να ζει, να αποτυπώνει έντονα συναισθήματα, να ανακαλύπτει τα κακώς κείμενα, να αποκαλύπτει κοινωνικά και ατομικά πεπραγμένα..., να γίνεται τροφή σκέψης, να οδηγεί τον αναγνώστη σε ευφορία μετά την εξωτερική του συντριβή..., να καταλήξει στο συμπέρασμα της υγιούς συνοδοιπορίας του με άλλες κοινωνικές αρτηρίες!

"Με θυμάσαι;//Περπατώ στους ίδιους δρόμους//Χωρίς να νοιαστώ για τις πληγές//που συσσωρεύονται στα άτυχα πόδια μου "

"Δίνεις υπόσχεση στον εαυτό σου//πως πάντα θα ατενίζεις αλήθειες//Περνούν τα χρόνια και οι μόνες πιστές είναι οι παπαρούνες. //Ένα αντάμωμα προσμένουν να νιώσουν πως υπάρχουν. "

Ένας από τους βασικούς άξονες ποιητικής έκφρασης της Ευαγγελίας Αλιβιζάτου είναι

ο Ε Ρ Ω Τ Α Σ.

Τον εκφράζει όμως με ευπρέπεια, όπως ταιριάζει σε όλα τα ευγενή αισθήματα, τον περιβάλλει με σεβασμό, με δέος..., δεν τον ευτελίζει..., δεν τον εμπορευματοποιεί διαλαλώντας τον στο κοινωνικό χρηματιστήριο αξιών!

Τον εμποτίζει σε σπάνια αρώματα του ψυχισμού της, του δίνει τις διαστάσεις που οι θεοί τον έπλασαν με σκοπό τον εξανθρωπισμό των αποπροσανατολισμένων, αντιστέκεται και διαψεύδει την αντίληψη πως μοιάζει με Χίμαιρα ματαιοτήτων..., στήνει οδοφράγματα με λέξεις, να εμποδίσει την ευτέλεια με την οποία οι "καιροί" επιχειρούν στο σύμβολο της Αφροδίτης να λεκιάσουν!

Προσδίδει στον έρωτα αναπνοή ζώσα, γενεσιουργό...,τον μετατρέπει σε εφαλτήριο για της καρδιάς το πέταγμα..., για την ανύψωση της ανθρώπινης οντότητας, τον καθιστά οδοδείχτη για την αγαστή συνοδοιπορία όσων έχουν μεταλάβει απ' το κοινό ΠΟΤΗΡΙΟΝ της ανιδιοτελούς μείξης θεϊκών εδεσμάτων ψυχής και νόησης!

"Θα σε φορώ στο κυνήγι της ζωής. //Θα σε τιμώ στα άβυθα της ψυχής μου. //Θα μετοικήσω στον δικό σου κόσμο."

"Γύρισες πίσω με την ανάσα κομμένη// με τράβηξες με δύναμη στο στήθος σου, χωρίς μιλιά//φτάσαμε εκεί που ήθελες. "

Όσο κι αν επιμείνει ο αναγνώστης να εστιάζει στου έρωτα τους στίχους, τον αφυπνίζει ο άλλος άξονας των κοινωνικών ευαισθησιών της δημιουργού, η Ε Ν ΣΥ Ν Α Ι Σ Θ Η Σ Η , απ' την οποία διέπονται πολλά από τα ποιήματα που περιλαμβάνονται στην ποιητική συλλογή. Η δημιουργός αγκαλιάζει τρυφερά όσους πόνεσαν πολύ στης ζωής τις στράτες, όσους τον πόνο τους ως φυλαχτό προστάτευαν από αξιοπρέπεια, μα τους πρόδωσε το λαμπύρισμα στο δάκρυ τους από μια αχτίδα φωτός που απρόσκλητη εμφανίστηκε σχίζοντας τα σκοτάδια που τους είχαν τυλίξει.

"Ξαποσταίνει και ξανά, ξανά την πιέζουν μέχρι να σπάσει... μόνο με χρυσοκλωστές αγαπάμε..."

"Μα εσύ, χαραγμένο μου κοντεζίνι//ξέρεις πότε πεθαίνεις...//Παρακαλάς μόνο να σε βαρεθούν//πριν σε σπάσουν κομματάκια. "

Είναι εμφανές στους στοχασμούς της πως η ποιήτρια-συγγραφέας δίνει μεγάλη βαρύτητα στη Λ Υ Τ Ρ Ω Σ Η .

Οι στίχοι της οδηγούν τον αναγνώστη στην αναγέννηση, στην δημιουργία αφετηρίας νέας, τον ωθούν σε επανεκκίνηση ζωής!

"Τούτη τη στιγμή ποθώ το μαξιλάρι μου. //Να ακουμπήσω τις πληγές μου. //Σκελετωμένος ο φόβος χαμογελά χαιρέκακα .//Προσκαλεί άλλους, μικρότερους που απλόχερα κολλούν//σαν βδέλλες στην ψυχή μου//Ξέρω πως πρέπει να νικήσω. "

Συγχαρητήρια Εύα, καλοτάξιδο το νέο σου πόνημα, να αγαπηθεί πολύ, μακριά να ταξιδέψει!

Ευχαριστούμε για το νέο ταξίδι που μας πρόσφερες !

Βαγγέλης Γιάννος🌹