. Κι όταν ο καιρός θέλησε να ζωγραφίσει παιδικά όνειρα έκθετα, το φως άνοιξε μια πόρτα στο γαλάζιο, κι ο κόσμος κύλησε, ήρεμος, σαν πρώτη ανάσα. Τα σύννεφα ψιθύριζαν μυστικά, σαν να ανασαίνει η μέρα μέσα σε κοχύλι. . Άχ, η αγάπη μας που κυλά σαν κύμα, με τρυφερό αφρόπλεκτο αγέρι του γιαλού, κυματιστά τα δροσερά της λόγια, την αμμουδιά χρυσίζοντας, τα πόδια μας φιλούν. . Κι όταν ο καιρός θέλησε να ζωγραφίσει ωραιότατο σπιτάκι κοντά στη θάλασσα, η άμμος απλώθηκε σαν προσευχή. Ο

Ζωή είναι τα γλυκά μας όνειρα, τα σύντομα, που βήμα το βήμα ξεμακραίνουν, κι εμείς τα ακολουθούμε, λες και μια αόρατη δύναμη χαράζει τον δρόμο μας με φως που δεν παλιώνει. Κι η μνήμη τα κρατά, σαν άσπρη φλόγα στο χέρι. Αχ, κι αν ήμουν αερικό, να σε ακολουθώ, αστέρι μαγικό, με το ολόδροσο αεράκι να κυλά στα πόδια σου, σαν ύμνος που ξαναγράφεται στον άνεμο. Γλυκιά μου κόρη, παντού σε ψάχνω· η πλατινένια μορφή σου γίνεται η αιτία των ποιημάτων, μια χρυσή τελειότητα στη θωριά και

. Σκυφτοί διαβάτες στα σοκάκια και στα πάρκα. Οι ποιητές στα δύσκολα πορεύονται, κι οι στίχοι τους στροβιλίζονται στον άνεμο, πλανόδιοι μουσικοί των δρόμων. . Σε σπίτια ποιητών, σε δωμάτια στίχων έζησα. Οι τοίχοι ψιθυρίζουν μυστικά, κι οι λέξεις αναπνέουν αθόρυβα στους διαδρόμους, σαν να πάλλεται μέσα τους ένα άγραφο ποίημα. . Κι εκεί, στα ήσυχα στενά, οι ψυχές γίνονται φως και ανασαίνουν ξανά, σαν να βρίσκουν την πρώτη τους αθωότητα. . Το φως της χαραυγής στολίζει τις σελίδε

Κι η βροχή ψιθυρίζει στα θρυμματισμένα φύλλα, και ο άνεμος μετρά τα ξερά του νήματα. Ακόμα μια μέρα δεν είχα νέα σου… Ίσως να φεύγεις ή να έφυγες… Τα δειλινά έχουν μια θλίψη φθινοπωρινής βροχής. Δεν είναι εύκολο να βρεις παρηγοριά σε μια βροχή που έρχεται, να κοιτάς τις αστραπές στα παράθυρα, το παγερό γκρίζο, τις σταγόνες που γκρεμίζονται, τους κίτρινους ίσκιους στη θάλασσα, τις χαρακιές στα μονοπάτια και κάποιες ακτίνες ταξιδιών που καπνίζουν. Κι η βροχή ψιθυρίζει στα θρυμμ

. Ο ήλιος βουτά στο κόκκινο πέπλο της δύσης· η νύχτα απλώνει τα φτερά της. . Εκείνη περπατά — τα μαλλιά της χορεύουν στον άνεμο· η μορφή που χάθηκε ποτέ δεν έφυγε. . Φως που μένει πίσω απ’ το σκοτάδι, ανάμνηση που ανασαίνει όταν όλα σβήνουν. . Η οπτασία στα όνειρά μου, η ψυχή που χτύπησε δίπλα μου — και ακόμη χτυπά. . Όχι εικόνα, ούτε φάντασμα· μια ζωή χαρισμένη στιγμιαία. . Το τραγούδι αντηχεί μέσα στα τριζόνια, μια αγκαλιά που κρατώ στο σκοτάδι. . Ανάμεσα στη μέρα και στη ν

Καθώς ο μελλοντικός άνεμος κοκκινίζει τη δύση, η μέρα τελειώνει μ’ ένα σκόρπισμα αισθήσεων. Λαβύρινθος πίσω μας — συλλαβίζει κόκκινες τούφες φωτός. . Τριζόνια – αμέτρητα – στο ίδιο τραγούδι, παρηγορούν μια ξεχασμένη πηγή. Το νερό σταλάζει σιγά στο χώμα, στα πέρα βουνά που χάνονται. . Ξερά φύλλα δροσίζονται στα δέντρα που μουρμουρίζουν μεταξύ τους. Ένα ταξίδι αρχίζει αχνά, σαν καπνός στον μακρινό ορίζοντα. . Τα δέντρα στέκονται προσοχή στη νύχτα, και κάτι λένε, όπως πάντα. Η ν

Τι όνειρο κι αυτό… Μαζί τ’ αστέρια βλέπαμε, κι εγώ ρωτούσα — χωρίς φωνή — πού κρύβεις την αγάπη σου για μένα. . Το μαξιλάρι σου έσταζε, όμως δεν ήταν η βροχή· ήσουν εσύ, ένα δάκρυ που δεν μίλησε ποτέ. . Σκύβω κάθε βράδυ κι αμολάω τα παραπονεμένα φυλλοκάρδια μου στα βελούδινα μάτια σου. . Αν μπορούσα να σταματήσω τον χρόνο, θα πέταγα κοντά σου με φτερά χελιδονιού — να περπατήσουμε ξανά μαζί στη βροχή, πιασμένοι χέρι χέρι, χωρίς να μας νοιάζει πού τελειώνει ο δρόμος ή αν τελειώ

Αγάπη μου, σε σκέφτομαι κι απόψε, έρχεσαι σαν αστέρι μες στη νύχτα. Είναι πάντα οι στίχοι μου πικροί, κι η σκιά σου ψιθυρίζει μες το...

Λείπεις εσύ· χωρίς εσένα ο έρωτας βυθίζεται στα βάθη, χάνεται στο μονοπάτι των ανέμων. Σε ψάχνω μες στη σιγή, σαν ήλιος που ζητά τη γη....

Αμφιλεγόμενη Προσωποποίηση Ποιητική Συλλογή της Εύας Αλιβιζάτου Αύγουστος 2025 Κριτική από Αντώνη Περδικάρη Η λέξη «Αμφιλεγόμενη» έχει...

Σε θυμάμαι… Κάθε δειλινό προσπαθώ να δω αν το βλέμμα σου έκλεψε κάτι απ’ τη θλίψη του. Σαν ψίθυρος στο χρώμα τ’ ουρανού, σε γύρευα με...

Το πόσο σε λατρεύω και αγαπώ δεν γράφεται, δεν λέγεται, μονάχα στην ψυχή κυλά, σαν δάκρυ που δεν φαίνεται. … Σαν κύμα απαλό μες στου νου...

Πάντα ονειρευόμουν μια μούσα να 'ναι φωτιά, να την ποτίζω αγάπη, να ανθίζει σαν την άνοιξη, να μη χαθεί ποτέ. Σε κήπους μαγικούς να...

Είναι δυο ψυχές, που δένουν μαγικά, ανάσες ενωμένες, σαν άστρα λαμπερά... Κι όταν βρέθηκαν, δε ρώτησαν στιγμή· απλά ενώθηκαν, μ’ αγάπη...

Υπέροχη βελούδινη ψυχή · σε σύννεφα αγάπης απλωμένη, δύο ψυχές που βρέθηκαν στην πανσέληνο της ζωής. … Με τ' αστέρια ονειρεύομαι της...

Καράβι κοσμογυρισμένο σ΄ αραξοβόλια μακρινά, σ’ άδειο λιμάνι σε προσμένω, σαν όνειρο τα δειλινά. … Οι αγάπες χάθηκαν μες στου πελαγου την...

Τα πάντα μας θυμίζουν πως, παρότι μερικές φορές θα παραμένουμε στάσιμοι, το μέλλον πάντα είναι καθ’ οδόν. Θα ήθελα να γράψω ένα ποίημα,...

Για να μη σε ξεχάσω, για σένα που πονώ τραγούδι θε ν ‘ αρχίσω λαμπάδα θα κρατήσω την πόρτα μου θα κλείσω και θα σε θυμηθώ Σου μάζεψα...

Τη στιγμή που πνίγομαι γίνομαι καπνός και χάνομαι, σαν λυγίζω κόντρα στην βροχή με κρατά μια μουσική. … Πώς να αγαπήσω απ’ την αρχή, το...

Ουρανός στην αναμονή. Σε κολόνες το φεγγάρι κρέμεται παράξενες στυφός ο κύκλος του. Της φύσης ανακύκλωσή, σταχτί της παγωνιάς, τα...