. Ο ήλιος βουτά στο κόκκινο πέπλο της δύσης· η νύχτα απλώνει τα φτερά της. . Εκείνη περπατά — τα μαλλιά της χορεύουν στον άνεμο· η μορφή που χάθηκε ποτέ δεν έφυγε. . Φως που μένει πίσω απ’ το σκοτάδι, ανάμνηση που ανασαίνει όταν όλα σβήνουν. . Η οπτασία στα όνειρά μου, η ψυχή που χτύπησε δίπλα μου — και ακόμη χτυπά. . Όχι εικόνα, ούτε φάντασμα· μια ζωή χαρισμένη στιγμιαία. . Το τραγούδι αντηχεί μέσα στα τριζόνια, μια αγκαλιά που κρατώ στο σκοτάδι. . Ανάμεσα στη μέρα και στη ν

Καθώς ο μελλοντικός άνεμος κοκκινίζει τη δύση, η μέρα τελειώνει μ’ ένα σκόρπισμα αισθήσεων. Λαβύρινθος πίσω μας — συλλαβίζει κόκκινες τούφες φωτός. . Τριζόνια – αμέτρητα – στο ίδιο τραγούδι, παρηγορούν μια ξεχασμένη πηγή. Το νερό σταλάζει σιγά στο χώμα, στα πέρα βουνά που χάνονται. . Ξερά φύλλα δροσίζονται στα δέντρα που μουρμουρίζουν μεταξύ τους. Ένα ταξίδι αρχίζει αχνά, σαν καπνός στον μακρινό ορίζοντα. . Τα δέντρα στέκονται προσοχή στη νύχτα, και κάτι λένε, όπως πάντα. Η ν

Τι όνειρο κι αυτό… Μαζί τ’ αστέρια βλέπαμε, κι εγώ ρωτούσα — χωρίς φωνή — πού κρύβεις την αγάπη σου για μένα. . Το μαξιλάρι σου έσταζε, όμως δεν ήταν η βροχή· ήσουν εσύ, ένα δάκρυ που δεν μίλησε ποτέ. . Σκύβω κάθε βράδυ κι αμολάω τα παραπονεμένα φυλλοκάρδια μου στα βελούδινα μάτια σου. . Αν μπορούσα να σταματήσω τον χρόνο, θα πέταγα κοντά σου με φτερά χελιδονιού — να περπατήσουμε ξανά μαζί στη βροχή, πιασμένοι χέρι χέρι, χωρίς να μας νοιάζει πού τελειώνει ο δρόμος ή αν τελειώ

Αγάπη μου, σε σκέφτομαι κι απόψε, έρχεσαι σαν αστέρι μες στη νύχτα. Είναι πάντα οι στίχοι μου πικροί, κι η σκιά σου ψιθυρίζει μες το...

Λείπεις εσύ· χωρίς εσένα ο έρωτας βυθίζεται στα βάθη, χάνεται στο μονοπάτι των ανέμων. Σε ψάχνω μες στη σιγή, σαν ήλιος που ζητά τη γη....

Αμφιλεγόμενη Προσωποποίηση Ποιητική Συλλογή της Εύας Αλιβιζάτου Αύγουστος 2025 Κριτική από Αντώνη Περδικάρη Η λέξη «Αμφιλεγόμενη» έχει...

Σε θυμάμαι… Κάθε δειλινό προσπαθώ να δω αν το βλέμμα σου έκλεψε κάτι απ’ τη θλίψη του. Σαν ψίθυρος στο χρώμα τ’ ουρανού, σε γύρευα με...

Το πόσο σε λατρεύω και αγαπώ δεν γράφεται, δεν λέγεται, μονάχα στην ψυχή κυλά, σαν δάκρυ που δεν φαίνεται. … Σαν κύμα απαλό μες στου νου...

Πάντα ονειρευόμουν μια μούσα να 'ναι φωτιά, να την ποτίζω αγάπη, να ανθίζει σαν την άνοιξη, να μη χαθεί ποτέ. Σε κήπους μαγικούς να...

Είναι δυο ψυχές, που δένουν μαγικά, ανάσες ενωμένες, σαν άστρα λαμπερά... Κι όταν βρέθηκαν, δε ρώτησαν στιγμή· απλά ενώθηκαν, μ’ αγάπη...

Υπέροχη βελούδινη ψυχή · σε σύννεφα αγάπης απλωμένη, δύο ψυχές που βρέθηκαν στην πανσέληνο της ζωής. … Με τ' αστέρια ονειρεύομαι της...

Καράβι κοσμογυρισμένο σ΄ αραξοβόλια μακρινά, σ’ άδειο λιμάνι σε προσμένω, σαν όνειρο τα δειλινά. … Οι αγάπες χάθηκαν μες στου πελαγου την...

Τα πάντα μας θυμίζουν πως, παρότι μερικές φορές θα παραμένουμε στάσιμοι, το μέλλον πάντα είναι καθ’ οδόν. Θα ήθελα να γράψω ένα ποίημα,...

Για να μη σε ξεχάσω, για σένα που πονώ τραγούδι θε ν ‘ αρχίσω λαμπάδα θα κρατήσω την πόρτα μου θα κλείσω και θα σε θυμηθώ Σου μάζεψα...

Τη στιγμή που πνίγομαι γίνομαι καπνός και χάνομαι, σαν λυγίζω κόντρα στην βροχή με κρατά μια μουσική. … Πώς να αγαπήσω απ’ την αρχή, το...

Ουρανός στην αναμονή. Σε κολόνες το φεγγάρι κρέμεται παράξενες στυφός ο κύκλος του. Της φύσης ανακύκλωσή, σταχτί της παγωνιάς, τα...

Να τρεμοπαίζει τ' ασημί κανάλι μες τα κύματα κι αθέλητα ν' αποκοιμίζει μέσα στη βάρκα τον ψαρά. Το κύμα που ήσυχα περνά, μιλά για...

Πρέπει στα όνειρα μου να αρμενίζω μήπως κι έρθει το γαλάζιο να με δει όταν κοιμάμαι. Πλημμυρίζεις κύμα ραγισμένο πώς να σε αγγίξω, πώς...

Το δικό μου Βασίλειο λάμπει μέσα στο χρυσάφι. Οι πόρτες του όλες ανοιχτές γράφουν Αγάπη! Ανοίγω τα παράθυρα χρυσόσκονη αναπνέω. Το βήμα...

Αντώνης Περδικάρης Είδα στο πρόσωπό σου την Ανατολή και πήρα δώρο ευλογημένο !!! Ο ποιητής την μοναξιά ποτέ δεν νιώθει στην ψυχή. Ζει τις...