💟Ποιο δρόμο αδιέξοδο χάραξε η ζωή και εκεί που πριν λαμπύριζαν αχτίδες στα μαλλιά σου τώρα η μέρα πια αργεί, άφαντο το πρωί λες και αυτός σταμάτησε ο χτύπος τής καρδιάς σου. Να θυμηθείς...να ξεχαστείς...να τρέξεις, να κρυφτείς και να περάσεις στωικά όλες τις συμπληγάδες παραπατώντας μες στο χθες, μ' άνεμο στο κορμί που θα σε βγάλει ερείπιο στης γνώσης τις κορφάδες. Χρονοπαγίδες ρίζωσαν στους δρόμους τής ψυχής, σε περιμένουν να τις βρεις, απώλειες μετρώντας κι εκεί που πρώτα

🌹✍️Ακόμα ανατέλλεις μέσα μου, ταπεινή φλόγα τού πόθου. Ανασαίνεις στο γαλήνιο ημίφως, εκεί όπου το σώμα σου γίνεται ψίθυρος και το φως αργά, χαϊδεύει τους ώμους σου σαν να φοβάται να σε ξυπνήσει. Τα μαλλιά σου, νήματα τής αυγής, κυλούν πάνω στα σεντόνια σαν σκορπισμένες σιωπές κι εγώ, αιχμάλωτος αυτής τής ανάσας στέκομαι να σε κοιτώ – μην τύχει και χαθεί η στιγμή που αναπνέει εντός σου η αιωνιότητα. Κάθε καμπύλη σου σιγομιλά υπόσχεση, κάθε σκιά σε ακολουθεί πιστά, σαν να σε

Πατέρα δεν έμαθα ποτέ να προφέρω αυτή τη λέξη. Το όνομά σου ήταν πάντα μια σκιά, μια ψιθυριστή παρουσία που ακολουθούσε το βήμα μου χωρίς...

💕 Η εποχή μας χαρακτηρίζεται εποχή τού παραλόγου, τής προχειρότητας, τής πνευματικής ανεπάρκειας, τής υπέρμετρης υποκρισίας. Όλο και...

🌊🌊Ξεχύθηκαν στο πέλαγος θύμησες σαν τα πλοία και ναυαγούς συνέλεξαν απόμαχους θαρρείς, που κάποτε ανάσαιναν αγάπης μεγαλεία και τώρα...

💕🌹Άφησε πίσω τα βάρη που σε κρατούν δέσμιο και προχώρα μπροστά. Σταμάτα να κλαις τις χαμένες ευκαιρίες και άνοιξε την καρδιά σου σε...

Να 'σαι μακριά κι όμως να βρίσκεσαι εδώ, χωρίς να θέλεις τον αέρα μου να πίνεις. Μέσα στης σκέψης μου τις ύπουλες σκιές διαδρομές,...

Σε εκείνα τα περιθώρια της ύπαρξης όπου η σιωπή παίρνει μορφή και η ακινησία γίνεται πλέον συνείδηση, περπατώ μέσα σε λίθινους διαδρόμους...

Το μεγαλύτερο βάρος μιας ψυχής μετριέται από τις θλίψεις, τις ελπίδες και τις στιγμές ευτυχίας που πέρασε. Δύο από τις μεγαλύτερες πληγές...

✨Κάθε φορά που σκέφτομαι μέχρι ποιο σημείο μπορώ να φτάσω, ο νους θα ανατρέχει εκεί από όπου ξεκίνησα. Θα ανακαλύπτω τις κρυμμένες μου...

Σε παρακολουθούσα καθώς κατέβαινες τη μεγάλη ξύλινη σκάλα. Κρατούσες στα χέρια σου μερικά βιβλία και μια κούπα αχνιστό τσάι. Το δικό μου...

Ποιο δρόμο αδιέξοδο χάραξε η ζωή και εκεί που πριν λαμπύριζαν αχτίδες στα μαλλιά σου τώρα η μέρα πια αργεί, άφαντο το πρωί λες και αυτός...

Όταν θα πέσει η αυλαία τής ημέρας και η νυχτιά κλείσει απαλά τα βλέφαρά σου, θα πάρεις την αγάπη μου κοντά σου κι η κάθε σκέψη μου θα...

✨💫Ξημέρωσε και σβήσαν οι εικόνες, κάπου στη νύχτα χάθηκαν κι αυτές. Οι ώρες σού φανήκανε αιώνες πίσω από ανύπνωτες σιωπές. Η μέρα το...

✨💞Απόψε μέρωσαν οι λέξεις δεν τρέχουν πια σε άγονη γραμμή. Απόψε κόπασαν οι σκέψεις δεν ψάχνουν να 'βρουν το πώς, το γιατί. Απόψε...

Κάπου εκεί, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, εναρμονισμένα δένονται οι ψυχές. Δεν ζητούν, δεν απαιτούν, δεν υπεκφεύγουν, δεν φυγομαχούν....

Με συνοπτικές διαδικασίες και αφόρητο άλγος στο ικρίωμα τής άρνησης, η μία μετά την άλλη απαγχονίστηκαν οι λέξεις οι ανείπωτες –το άλας...

<<Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε>> ήταν το μήνυμα του Άγγελου δίπλα στο κενό μνήμα ταφής του Χριστού, που αντήχησε πρώτα στα αυτιά των Μυροφόρων...

Αν είχα ανάμεσα σε δύο κήπους να διαλέξω, εκείνον της πρωτόκτιστης Εδέμ ή της Γεθσημανής, αγωνιώδους προσευχής τον κήπο, αναμφιβόλως της...

Λούστηκες ήλιο τής αθανασίας, γη κι απ' τη φθορά περνάς στην αληθή ζωή γυρίζοντας προς το αρχαίο κάλλος. Δυο τρεις σταγόνες δάκρυ τής...