Έαρ τής σαγήνης...

💕🌹Τού έρωτα η πιο απαλή νότα αναδεύτηκε σαν μυστικός παλμός μέσα στο στήθος μου.

Μαζί της άνοιξαν οι δέκτες τής προσμονής, εκεί που οι στιγμές κυλούν ατέρμονα, σμίγοντας το πριν με το μετά, σαν προάγγελμα κάποιας αόρατης –πλην ολόφωτης μοίρας.

Στο έαρ τής σαγήνης, όπου οι πλόες των ονείρων χαράζουν ανεμόστρατες στο στερέωμα, είδα την ψυχή μου να αναζητά ανασύσταση · να βρει ξανά διέξοδο μέσα στην αμείλικτη εντροπία των ημερών.

Κάποτε, μια ριπή ανέμου πέρασε από πάνω μου σαν μνήμη παλιά · ένα αντιφέγγισμα έδειχνε πως ακόμα κι οι φλέβες που άχνιζαν από μυστική ένταση μπορούν να ξαναγίνουν μουσική, αν κάποιος τις αφουγκραστεί με ευλάβεια.

Μπροστά στην αλήθεια, κάθε πόθος γίνεται ανεβάσταγος · ένα φορτίο ασήκωτο, που όμως υψώνει τον άνθρωπο, κάνοντάς τον να βαδίζει σαν μετέωρος ταξιδιώτης, διασχίζοντας το λεπτό σύνορο ανάμεσα σε αυτό που ποθεί και σε εκείνο που φοβάται.

Κι έτσι πορεύομαι, ως άλλος μα ο ίδιος · σαν εκείνον που ένιωσε, έστω για μια στιγμή, πως το απαλότερο άγγιγμα τού έρωτα μπορεί να γίνει η συγκλονιστικότερη σιωπή τού κόσμου.✨✨💟

Στέλλα Μιχαήλ Ζωγράφου ✨