Η βροχή ανήκει στους ξύπνιους, στο άγγιγμα, στο ρίγος, σε εκείνο το «είμαι εδώ» που δεν έχει λέξεις. Μια σταγόνα βροχής, εκείνη η μία που ανάβει τη φλόγα. Εκείνη η ανάσα που βρίσκει την ανάσα σου! Και τότε…τίποτα δεν έχει όνομα!! Μόνο η βροχή! Μόνο η στιγμή, μόνο εγώ και εσύ! Η βροχή είναι ζωή. Σάρκα, φλόγα που δεν μας ζητά άδεια! Σε καίει, σε λιώνει, σε γδύνει από μέσα! Κάθε σταγόνα της, το βλέμμα σου! Κάθε της ήχος, η ανάσα σου που λείπει! Την νιώθω, την αισθάνομαι! Σε νιώθ

Σήμερα ξύπνησα με ένα βαρύ στέρνο, ένα βάρος στην ψυχή. Είχα δει ένα όνειρο, ήμουν στο πατρικό μου και ήταν Αύγουστος, στην μπροστινή...

Άνθρωποι που ζουν στιγμές, κατοικούν κάτω από την ίδια στέγη, μοιράζονται φως, σκιές…σιωπές. Κι όμως, νιώθω τόσο μόνη,σε έναν κόσμο που...

Το βλέμμα του βαθύ. Οι κόρες των ματιών του διεσταλμένες. Το βλέμμα της θολό. Τα δάκρυα ακόμα υγρά · κάνοντας τις κόρες των δικών της...

Μέρες ασήμαντες. Καθημερινά το ίδιο στρεσαρισμένες. Σκέψεις γρήγορες και συνάμα παρήγορες, να χάνεται η σκέψη από σένα. Βράδια πνιγμένα...

Δεν είναι ξάστερη η νύχτα, ούτε έναστρη, άσε που ακόμα και το φεγγάρι κρύφτηκε πίσω από τα σύννεφα. Βροχή προμηνύει ο καιρός και εγώ...

Κανείς δεν μπορεί να αισθανθεί πως νιώθει μια καρδιά που πονάει, μια καρδιά που έχει «σωθεί» σε άγνωστα μάτια που την γέμιζαν χαρά και...

Έκλεισα το παράθυρο στην Άνοιξη, έφυγε και ήρθε ξαφνικά πάλι χειμώνας Σκοτωμένα όνειρα, χαμένα στο άγνωστο, αφέθηκαν στο κρύο. Πάγωσε η...

Έβαλα στόχο το φεγγάρι,  Στο φως του να δω τα μάτια σου,  Να με πλανέψει στα μονοπάτια σου...  Και ίσως εκεί βρω τη μορφή σου, την ανοχή...

Γιατί η ζωή είναι ωραία! Μαρία Μίτα Νικολάου 🌹 ─ Πρόσεχε, βρε Μιχάλη! Να, άναψε η κάμερα! Δεν είδες και τρέχεις και θα σε γράψουν πάλι!...

Είναι και κάτι βράδια ηθελημένης φαντασίας, που σε φέρνω στο μυαλό μου εσκεμμένα και σε σκέφτομαι... Σκέφτομαι τα "αν" και τα "ίσως". Το...