Αυγουστιάτικο γιασεμί

Σήμερα ξύπνησα με ένα βαρύ στέρνο, ένα βάρος στην ψυχή.

Είχα δει ένα όνειρο, ήμουν στο πατρικό μου και ήταν Αύγουστος, στην μπροστινή αυλή με την μεγάλη αχλαδιά, τη μηλιά που είχα φυτέψει μαζί με τον μπαμπά μου και το λευκό γιασεμί που έπιανε σε όλη την σιδερένια καμάρα και γέμιζε τα πνευμόνια μου με το υπέροχο άρωμα του.

Εκεί στο σπίτι που μεγάλωσα, στον κήπο που όλα τα καλοκαίρια μαζευόμασταν τα ξαδέρφια και τα γειτονόπουλα, μεγάλοι και μικροί και παίζαμε μέχρι αργά το βράδυ "κρυφτό", "κουτσό", "δακκαννούρα" μέχρι να ξεραθούμε στο γέλιο και να έρθει η πρώτη φωνή από κάποιον γονιό που είχε ήδη πάει για ύπνο με ανοιχτά όλα τα παράθυρα του σπιτιού και εμείς τον ξυπνούσαμε από τα γέλια.

Εκεί στο πατρικό μου, που ο Αύγουστος σήμαινε διακοπές, που οι γονείς ήταν σπίτι, ο ξυλόφουρνος άναβε για να βάλει ο μπαμπάς ψητό και η γιαγιά κάποιες φορές ψωμί.

Ο Αύγουστος που σήμαινε τζιτζίκια και μεσημεριανός ύπνος κάτω από την κληματαριά της αυλής σε ένα στρώμα ριγμένο πρόχειρα στην σκιά της.

Στο πατρικό μου, που ο Αύγουστος μύριζε κάθε απόγευμα φρεσκοπλυμμένο τσιμέντο και μετά καρπούζι κάτω από την συκιά. Εκεί που λέγαμε ανέκδοτα και παίζαμε "δεκάρες" με το τάβλι του παππού.

Η μυρωδιά του γιασεμιού ήρθε πάλι και κάλυψε όλες μου τις αισθήσεις.

Βράδυ Αυγούστου και καθόμουν μαζί της με ένα καλαθάκι γεμάτο φρεσκοκομμένο γιασεμί.

Εκείνη περίτεχνα με ένα βελόνι και λευκή κλωστή περνούσε τα κλειστά λουλούδια του και μου έφτιαχνε βραχιόλια και κολιέ.

Η γλυκιά φωνή της σιγοτραγουδούσε..."το γιασεμί στη πόρτα σου, γιασεμί μου…. Αύριο θα ανοίξουν τα λουλούδια του γιασεμιού Μαρία μου και θα μοσχοβολάει όπου κι αν το κρεμάσεις»…

Την όμορφη σιωπή της νύχτας χάλασε μια κουκουβάγια η οποία άρχισε να καλεί το ταίρι της.

Ξύπνησα, σε ένα κρύο δωμάτιο από το κλιματιστικό. Δεν μύριζε γιασεμί αλλά κλεισούρα.

Δεν ήμουν στο πατρικό μου, μήτε στον μπροστινό κήπο. Ούτε στον πίσω κήπο με τις λεμονιές και τη συκιά.

Η ψυχή μου αμέσως βάρεσε, πόσα άλλαξαν…όλα. Τίποτα πια το ίδιο. Καμία μυρωδιά ούτε απ’τον ξυλόφουρνο, ούτε απ’το γιασεμί.

Να θυμηθώ, να ψάξω να βρω μια μικρή, σιδερένια καμάρα και σαν επιτρέψει ο καιρός να φυτέψω ένα γιασεμί στον τάφο της μαμάς…

Μαρία Μιτα Νικολάου

Το Αυγουστιάτικο γιασεμί