Σκηνή 1η Τα μακριά του δάχτυλα διαπερνούν τα γκρίζα μαλλιά πλέκουν τις σκέψεις με τις νευρικές απολήξεις στις κόγχες των ματιών. Σπίθες εκτινάσσονται ρήσεις και αντιρρήσεις στις έγχρωμες και αλλόπιστες προκλήσεις του κόσμου . Ιδεολογικές διακλαδώσεις παλλόμενες μέρα με τη μέρα μεγαλώνουν το αύριο που ένας ήλιος ελπίδας το καίει. Σκηνή 2η Το κεφάλι σκυμμένο στα δυο του χέρια στηριγμένο Το τσιγάρο αφήνει τ’ απομεινάρια στο ξύλινο πάτωμα∙ σημάδι του απολογισμού όσων χάθηκαν

Η Αθηνά ξυπνά πάντα, πριν ακούσει το ξυπνητήρι. Εδώ και είκοσι χρόνια. Πριν καν ακουστεί το «μπιπ», τα μάτια της έχουν ήδη ανοίξει και...

"Η Σιωπή της Κυριακής" Β’ Μέρος Κι αυτή η Κυριακή πέρασε, όπως πάντα, ήσυχα, ανεπαίσθητα, με τον ήχο του ρολογιού να μετράει τους χτύπους...

Την ώρα της πτώσης, την ώρα που έσπαζε το περίβλημα της καρδιάς, ανάμεσα στα θραύσματα αποκαλύφθηκες.   Σαν αόρατος μουσικός ...

-λόγοι- κοφτεροί Εκούσιες προσφυγές -κέρδη- ατεκμηρίωτα Λαθραίες εισροές -συνομωσίες- παρασκήνια Ανάλγητες υπάρξεις -εγκλήματα- ειδεχθή...

Σκληροί κι ανείπωτοι -λόγοι- κοφτεροί Εκούσιες προσφυγές -κέρδη- ατεκμηρίωτα Λαθραίες εισροές -συνομωσίες- παρασκήνια Ανάλγητες υπάρξεις...

Εκεί στην αλμύρα της θάλασσας κέντησες τον έρωτα στην απόλυτη σκοτεινιά της θαλασσινής ώρας εκεί που το κορμί γίνεται ένα με το σύμπαν,...

Νέμεσις Ο ύπνος, πάλι γίνηκε εφιάλτης Τα κλαδιά σαν χέρια απελπισμένα εκλιπαρούν για σωτηρία, τα ξύλινα σώματα σφάδαζουν από τον κόλαφο...

Κάθομαι σ’ ένα τραπεζάκι του jozi café, εισπνέω το άρωμα του τσαϊού, που αχνίζει απ’ την κούπα. Σχεδιάζω με κάρβουνο στο μπλοκ...

Ο Ανδρόνικος δεν ήταν ήρωας. Ήταν ένας λιγομίλητος στρατιώτης από τη Χίο, τοποθετημένος στα τείχη της Πόλης λίγους μήνες πριν την άλωση....

✨Χρειάζομαι το φως· όχι εκείνο που καίει, μα το άλλο, το αθώο, που στέκεται στις άκρες του βλέμματος σαν υπόσχεση. Ένα φως που να μη...

Η φωνή της άπνοιας Δεν είμαι πια σκέψη, μα η άπνοια μετά την καταιγίδα σου. Ήρθα αθόρυβα, όχι με βία μα με βλέμμα παλιό και άγγιγμα που...

Η ευτυχία είναι σαν μια αχτίδα φωτός που τρυπώνει απ’ το παράθυρο νωρίς το πρωί δεν κάνει θόρυβο, δεν προειδοποιεί, απλώς εμφανίζεται....

Ξέχασα να σου πω, πως η σιωπή δεν είναι κενό είναι το βάρος των λόγων που δεν ειπώθηκαν, ο χρόνος που κυλάει και δεν αφήνει ίχνη, παρά...

Σαν πέταλα ρόδων αμάραντων οι αταξίδευτες άκρες  των δαχτύλων σου. Ανεπούλωτες πληγές οι διέσεις του κορμιού, που ο ήχος τους ξοδεύτηκε ...

Δε λύγισε μπροστά στον χρόνο, δε σιώπησε μπροστά στον φόβο στάθηκε αγέρωχος, δέντρο φλεγόμενο δεν το λύγισε ο άνεμος ούτε το έσβησε η...

Η φιλία είναι ίσως η πιο πολύτιμη και ανεξήγητη σχέση στην ανθρώπινη εμπειρία. Δεν έχει το βάρος των οικογενειακών δεσμών, ούτε τη...

Γυναίκα Άγγιξε τα μαλλιά που ανέμιζαν. Το πρόσωπο του βυθίστηκε στο άρωμα που ανάδυε από τον πάλλευκο λαιμό της. Με τα ακροδάχτυλα του...

Στα κύματα τρέχει, γελά δυνατά μια πειρατίνα με κόκκινα χείλη και βλέμμα φωτιάς Σαλεύει τη νύχτα με χάρη κρυφά Γελάει, χορεύει, σηκώνει...

Ο έρωτας γέλασε Και ξύπνησαν οι άνεμοι ξεχύθηκαν στις πλατείες στροβιλίζοντας τα φύλλα σαν σε γιορτή. Ο έρωτας γέλασε Κι έγιναν τα...