Του μισεμού ο χρόνος

Ατέλειωτος,

του μισεμού ο χρόνος,

ώρες, μέρες, χρόνια,

ολάκερα να περνούν,

να σε προσμένω κι

δεν λες να φανείς ακόμα.

Αλύτρωτες οι σκέψεις μου,

οι έγνοιες μου κι οι καημοί μου,

τρυπάνε το μυαλό μου,

σκοτώνουν την ψυχή μου.

Φοβάμαι,

μη δε 'ρθείς,

κάθε στιγμή, κάθε λεπτό

μία πληγή μου ανοίγει,

πάω να τρελαθώ.

Στις λίμνες των ματιών μου

θολή η μορφή σου,

πνίγεται στη σιωπή μου .

Το δείλι ντύνεται μενεξεδί

η Πανσέληνος στα χρυσά της

έχει κι αυτή ντυθεί,

ολόλαμπρο τ' απόβραδο

με ομορφιά...

Μα εσύ δεν είσαι πουθενά.

Η αίσθηση της νοσταλγίας σου

στο κόκκινο χτυπά,

μες τις απόκρυφες αλάνες

του μυαλού μου,

η αγάπη κι ο έρωτας,

ματώνουν την καρδιά,

ως το ξέφωτο του πρωινού μου,

το δάκρυ μου πικρό

στο στόμα.

Ξημέρωσε η μέρα κι

εγώ εδώ σε καρτερώ....

Τριανταφυλλια Παπανδρέου 🍂