"Συνομιλία με έναν Άγγελο"

Αγιογραφία Στέλλα Σωτήρκου

Με κοιτάς με εκείνα τα όμορφα τα’ απόκοσμα μάτια κι εγώ σου λέω τον πόνο μου.

Πώς να ‘ταν άραγε αν Εσύ μου μιλούσες;

Δεν πειράζει όμως.

Νιώθω ότι μου αποκαλύπτεσαι σιγά – σιγά , έτσι όπως πέφτει ο ήλιος στον μανδύα σου.

Δεν χρειάζεται να μιλάς.

Μόνο να νιώθεις, να με καταλαβαίνεις.

Είτε όταν σου λέω ευχαριστώ, είτε όταν κλαίω γοερά.

Εκείνο το μειδίαμά σου ψάχνω κάτω απ’ το σπαθί που υψώνεται. Άλλες φορές το βλέπω, άλλες όχι.

Για πες μου λοιπόν εσύ που ξέρεις τα πολλά, πώς επιβιώνουμε στον παραλογισμό που μας κατακλύζει;

Ή νομίζεις ότι θα στρέψεις το βλέμμα αλλού και θα λουφάξω στη γωνιά μου..

Δεν φεύγεις και το ξέρεις!

Αυτή την φορά θα γίνω απαιτητική. Γιατί διαρκώς να ικετεύουν οι πιστοί;

Φτάνει πια!

Βαρέθηκα να μεμψιμοιρώ.

Θέλω μια απάντηση ή μάταια μονολογώ σαν καμιά μισότρελη μπροστά στο είδωλό σου;

Όπως φώναζα εγώ αγριεμένη, ένα εκτυφλωτικό φως διαπέρασε τον χώρο.

Έμεινα ακίνητη να κοιτάζω το κενό. Είχες φωτίσει το δωμάτιο και την ψυχή μου.

Ευχαριστώ, ευχαριστώ ψέλλισα και γονάτισα.

Είχα πάρει την απάντησή μου..

Στέλλα Σωτήρκου 🌹