Αγιογραφία Στέλλα Σωτήρκου Με κοιτάς με εκείνα τα όμορφα τα’ απόκοσμα μάτια κι εγώ σου λέω τον πόνο μου. Πώς να ‘ταν άραγε αν Εσύ μου μιλούσες; Δεν πειράζει όμως. Νιώθω ότι μου αποκαλύπτεσαι σιγά – σιγά , έτσι όπως πέφτει ο ήλιος στον μανδύα σου. Δεν χρειάζεται να μιλάς. Μόνο να νιώθεις, να με καταλαβαίνεις. Είτε όταν σου λέω ευχαριστώ, είτε όταν κλαίω γοερά. Εκείνο το μειδίαμά σου ψάχνω κάτω απ’ το σπαθί που υψώνεται. Άλλες φορές το βλέπω, άλλες όχι. Για πες μου λοιπόν εσύ π