Πρωταπριλιά του Αγώνα / 2/ Μόνο γίνηκε φως

Δεν ήταν ψέμα,όταν η νύχτα σκίστηκε στα δυο και η Κύπρος ανάσανε φωτιά.

Δεν ήταν όνειρο,όταν τα βουνά γέμισαν όρκους και τα χέρια έσφιξαν το μέταλλο της λευτεριάς.

Ήταν Πρωταπριλιά μα ο ουρανός δεν γέλασε,δεν έπαιξε παιχνίδια με τις σκιές.

Ήταν η μέρα που η ιστορία έγινε σφαίρα στα χέρια παιδιών,που το χώμα μίλησε με τις φωνές των προγόνων.

Βγήκαν στους δρόμους τα βήματα της θύελλας,οι ψυχές που δεν ζύγισαν φόβο,που έκαναν την καρδιά τους μπαρούτι και την ελπίδα προσευχή.

Και σήμερα,κάθε 1η τ’ Απρίλη,οι φλόγες, του τότε, σιγοκαίνε,ψιθυρίζουν σε όσους θυμούνται:Η λευτεριά δεν χαρίζεται.

Κατακτιέται.

Μόνο γίνηκε φως

Γρηγόρης Αυξεντίου

Δε λύγισε μπροστά στον χρόνο,

δε σιώπησε μπροστά στον φόβο

στάθηκε αγέρωχος,

δέντρο φλεγόμενο

δεν το λύγισε ο άνεμος

ούτε το έσβησε η βροχή

Γίνηκε φωνή, κραυγή και ιαχή

έφτασε ως τις κορφές του Μαχαιρά

κύλησε σα λάβα μεσ’ στις καρδιές

μέχρι που γίνηκε όρκος αθάνατος

Κι όταν οι σφαίρες σώπασαν,

όταν η σκόνη κάθισε πάνω στις στάχτες,

δεν βρήκαν σώμα,

μόνο μια σκιά χαραγμένη στον βράχο,

μόνο μια σπίθα που αρνείται να σβήσει.

Δεν κάηκε ο Αυξεντίου

Μόνο γίνηκε φως

Μαρία Καραθανάση

Φιλόλογος

Ποιήτρια