Η λατέρνα...

Μέσα απο τις γραφικές γειτονιές της ιστορίας με καλείς.

Στολισμένη με τα άνθη της νοσταλγίας με καρτερείς.

Το βελούδινο φόρεμα, μου τραβά την προσοχή.

Σκαλισμένα κεντίδια, την καρδιά πολιορκείς.

Καθισμένη στον τρίποδα προς

το μέρος μου κοιτάς.

Φωτογραφία που πάντοτε

όταν με βλέπει γελά.

Την μανιβέλα του χρόνου

ξεκινά να γυρίζεις.

Περιστρέφοντας ο κύλινδρος μελωδίες εποχής χαρίζεις.

Με το "βαλς των χαμένων ονείρων" τελειώνει ο χορός.

Μακάρι κάποτε απ' την

γειτονιά μου να 'ρθεις

να σε ξαναδώ!!!

Χρήστος Παναγιωτόπουλος 🌹