Προσαρμόζομαι στις αλλαγές! Τολμώ και σπάζω το καβούκι μου για να βλέπω τον ήλιο! Φυτεύω κι από ένα διαφορετικό λουλούδι κάθε μέρα, να ευωδιάζει η ευτυχία! Σε κοιτάζω στα μάτια, σε ακούω, σε νιώθω, απολαμβάνω σιωπηλούς κραδασμούς απόλυτης Αγάπης! Αέναος ο κύκλος της ζωής κι εγώ βαδίζω προς το θαύμα! ©️Αντιγόνη Ηλία 🌹

Πίνακας: Αντρέας Ιωαννίδης […] και τα βήματά μου έγιναν γαλάζιο — εσύ, κόκκινο — εγώ. Κι όπως ανάλαφρα βαδίζω τα άβατα μιας διαδρομής,...

Θυμάμαι με λέγανε Άντα.. κι έγραφα στίχους να προλάβω την ανέκφραστη υγρή μπλε σταγόνα να σκορπίσει στο υγιές ροζ του προσώπου… και...

Υποκλίνομαι Φθινόπωρο! Έχεις τα κότσια να μου χρωματίζεις την πλήξη. Σε αναμένω με λαχτάρα κάθε φορά που ένα δήθεν Καλοκαίρι φθάνει...

Μη χάνεσαι μπαμπά, δίπλα σου είμαι, κοίταξέ με. Άρχισες και ξεχνάς… Τις ιστορίες μας, το όνομά μου, τη μαμά… Μα νιώσε τουλάχιστον την...

Ήμουν μικρή κι όλη μέρα 'Ε ρε τζουμ 31" τραγούδαγα μαζί με τα λουλούδια του κήπου, τα φρέσκα βλαστάρια δυόσμο και το μυρωδάτο κοκκινιστό...

Ξέρω δεν μιλάμε, στο κρύο ξενυχτάμε μα διψάμε για ένα σ’ αγαπώ. Το κλήμα έχει ψηλώσει το μπαλκόνι έχει παλιώσει το κύμα διερωτάται που...

Καθόλου αξιόπιστος δεν είναι κι ας σε βομβαρδίζει καθημερινά με τα λεγόμενα του. Μοιάζει συχνά με ακυβέρνητο καράβι σε θάλασσες και...

Ξέρεις πατέρα, σήμερα θέλησα να δω αν λειτουργεί το παλιό στερεοφωνικό στο σπίτι. Το αγαπημένο σου, εκείνο με τα μικρά ηχεία δεξιά κι...

Πότε μην ξεχνάς! Στην ουσία της ζωής πάντα να μένεις! Κόκκινο κρασί! Σαν ποίηση πενθούσα γουλιά τη ζωή! Βαρύ το Χιόνι. Η ζωή κι ο...

Στοιχειωμένες παρουσίες σε συμπόσιο εδεσμάτων. Άδεια καθίσματα με λερωμένα χέρια σε καταιγίδα που πλησιάζει! Όλη μέρα, κάθε μέρα μα ιδίως...

Υπήρξαν μέρες που κλείδωνα τη ψυχή μου στο πιο σκοτεινό κι απόμερο μποστάνι του κήπου στο πίσω μέρος της αυλής. Την έθαβα με ξεφτισμένα...

Παιδί θυμάμαι, έσκαβα τη γη να βρω τις ρίζες! Τις ένιωθα ξεχασμένες από τους ανθρώπους, σε ανέγγιχτο συρτάρι κλειδωμένες! Χρόνια στη...

Ίσως να ήταν ένα είδος κόσμημα που φόραγες γύρω από το λαιμό, γύρω από αναμνήσεις βυθισμένες μέσα σε σκουριασμένο λευκόχρυσο κουτί μιας...

Θα με δεις συχνά να φεύγω.. από τις αναμνήσεις και από το τώρα. Ναι, αυτό το τώρα που κάποτε ήταν κι αυτό ένα παθιασμένο αύριο που...

Έργο Δια χειρός Νόνη Ηλία Αισθάνομαι μία πικρή κόλαση κι ένα γλυκό παράδεισο. Τα χέρια τρέμουν, κτυπάω ρυθμικά να ακούσω τη σιωπή....

Υπάρχει ένα κρυφό σημείο όπου ο κόκκος του ονείρου σμίγει με τις ανταύγειες του δειλινού. Ένα κρεμαστό μπαλκόνι με λίγες ακόμη διαθέσιμες...

Να μαζευτούμε όλοι να γεμίσουμε το βάζο με κρύο νερό μέχρι πάνω! Όρθιοι σαν κάστρο να σταθούμε τώρα που ανθίζει η Άνοιξη που σμίγουν τα...

Έριξα μια στάλα ποίηση  στο ξεθωριασμένο υγρό σου σεντόνι.. Ένα δάκρυ βαθιά αναστέναξε! 🌹 Από τη ποιητική συλλογή “ Βαθύ μπορντό +7...

Γιαγιά, γιαγιούλα μου, έλα να με ανεβάσεις κι εμένα στο γαϊδουράκι,  να ρθω μαζί σου θέλω, της έλεγα! Όχι τώρα κοριτσάκι μου, έχω...