Πατέρα....

Ξέρεις πατέρα,

σήμερα θέλησα να δω αν λειτουργεί το παλιό στερεοφωνικό στο σπίτι.

Το αγαπημένο σου, εκείνο με τα μικρά ηχεία δεξιά κι αριστερά δίπλα στην πόρτα.

Μην ανησυχείς, δεν το άφησα να σκονιστεί, το προσέχω όπως το πρόσεχες κι εσύ, πως μπορούσα αλλιώς.

Θυμήθηκα, πόσο με μάγευαν τα κίτρινα φωτάκια.

Μικρή παιδούλα πίστευα πως χόρευαν κάποιο δικό τους μυστικό χορό που μόνο εκείνα γνώριζαν και γω με την αφέλεια μου προσπαθούσα στο μυαλό μου να αποκωδικοποιήσω τον ρυθμό.

"Μπα" λέω, χάσιμο χρόνου.

Ακούστηκε ένας δυνατός κρότος για αρχή, τα μάτια μου καρφώθηκαν στα κίτρινα φωτάκια της έντασης και η φωνή βαριά και σπαρακτική ξεπήδησε αβίαστα από την συχνότητα λέγοντας

"Έφυγες και κλαιν τα νυχτοπούλια.."

Καληνύχτα πατέρα, ξεκουράσου!

Κι εμένα μου έλειψες!

Αντιγόνη Ηλία🌹