Μια μπαλάντα...

Ξέρω δεν μιλάμε,

στο κρύο ξενυχτάμε

μα διψάμε για ένα

σ’ αγαπώ.

Το κλήμα έχει ψηλώσει

το μπαλκόνι έχει παλιώσει

το κύμα διερωτάται που και πως.

Ρ.

Μια μπαλάντα ορφανή θα σου χαρίσω

μέρες άδειες μιας ολόκληρης ζωής

κι άμα θες τις σιωπές μου να φιλήσεις

έλα άγγιξε ανείπωτη βροχή!

Ξέρω θα βρεθούμε

μια μέρα να τα πούμε

δυο άστρα μαζί να πιούμε

κι ένα ουρανό.

Οι πέτρες χορταριάσαν

τα δόματα σου μοιάσαν

μαράθηκε η ροδιά

χωρίς νερό.

Ρ.

Μια μπαλάντα ορφανή θα σου χαρίσω

μέρες άδειες μιας ολόκληρης ζωής

κι άμα θες τις σιωπές μου να φιλήσεις

έλα άγγιξε ανείπωτη βροχή!

©️Αντιγόνη Ηλία