ΕΣΥ ΣΩΠΑΣΕΣ ΤΟ ΠΕΡΙΔΕΡΑΙΟ;

Ίσως να ήταν ένα είδος κόσμημα

που φόραγες γύρω από το λαιμό,

γύρω από αναμνήσεις βυθισμένες

μέσα σε σκουριασμένο λευκόχρυσο

κουτί μιας χαμένης ουτοπίας.

Σαν μούμια, που ταρίχευσαν

τελευταία στιγμή μην τυχόν και δεν

αντέξει το φυσικό επακόλουθο της

μοίρας και χαθεί.

Εσύ σώπασες το περιδέραιο;

Δεν θέλω να ξέρω..

..φοβάμαι να κοιτάξω..

να αγγίξω, να νιώσω

Δε θέλω,

φοβάμαι..

Φοβάμαι, μ’ ακούει κανείς;

Κλειστό παραμένει

ανάμεσα σε στενά

προσπεράσματα κι

αδειανά αρώματα μιας

ηθελημένης ξεχασμένης

ευτυχίας!

Από τη ποιητική συλλογή ΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΗΜΑ

Εκδόσεις ΣΠΕΚ

Αντιγόνη Ηλία