Σήμερα στο χωριό των γονιών μου που δεν έζησαν εδώ, απλά γεννήθηκαν εδώ, ο γιος μου Βασίλης δημιούργησε κι οργάνωσε για πρώτη φορά στην ιστορία του χωριού λειτουργία μνημόσυνο υπέρ πεσόντων, που υπήρχαν κι από το χωριό πεσόντες, και κατάθεση στεφάνων. Το χωριό έχει μια ιστορία εκατόν πενήντα χρόνων περίπου αλλά ποτέ δεν έγινε μια γιορτή - κατάθεση στεφάνων για τους πεσόντες και χρειάστηκε ένας Βασίλης που δεν έζησε ποτέ εδώ, που δεν έχει τίποτε δικό του εδώ να έρθει, να πλ

Εδώ , θα περιμένω ανέμους ούριους να γυρίσουν τη φτερωτή σου, ν' ακούσω το τραγούδι σου στολισμένο με στίχους που φτιάχνουμε αινίγματα. Εδώ , σε πέτρες σαν κι αυτές θα γράψω τ' όνομα σου , να έχουνε να παίζουνε πεντόβολα οι ώρες όταν θα ξαγρυπνάνε. Εδώ, που η φθορά τρομάζει, τώρα άφθαρτο θρόνο σου ετοιμάζει, γιατί κι αυτήν την μάλωσα κι αμέσως γνώμη άλλαξε και τώρα προσπαθεί ν' ακούσει το τραγούδι σου , να λύσει το αινιγμά σου. Εδώ , σ' όσους δεν εμάλωσα έδειξα την πληγή σου

( ..αφιερωμένο ..) Στιγμές που μας γέμιζαν κάποτε, τότε που όλα φάνταζαν όμορφα, ιδωμένα για πρώτη φορά, στιγμές με χαμόγελα κι υποσχέσεις! Σαν μολυβιές μένουν τώρα ξεθωριασμένες στ' άγραφο προσωπικό μας ημερολόγιο. Οι στιγμές που θ' άλλαζαν την ζωή μας χωρίς συνέχεια έμειναν μ' αποσιωπητικά... Σήμερα , λέμε , είναι η πρώτη μέρα της νέας ζωής μας π' απομένει. Κι όσο κι αν φαίνεται καινούργια σε στιγμές παλινδρομεί αμφίρροπες που λήγουν πάντα σ' ερωτηματικά... Νικόλας Ζαχαρ

Σε περίμενα τις ατέλειωτες νύχτες του χειμώνα, έριχνα φύλλα ελιάς στο αναμμένο τζάκι να κριτσαλίζουν στην φωτιά , παραμονές Χριστούγεννα...

Και πού αλλού να θέσω την ζωή μου παρά στων ανέμων το έλεος όταν από τις στιγμές των ερώτων πολυχρόνια έδρεψα και σε λεωφόρους με...

Στα όρια της πόλης πέρα από το λιμάνι ο νυχτερινός δρόμος με την απόκοσμη δενδροστοιχία , τα σπιτάκια με τις πόρνες και το σπάνιο...

Οβιδιακές μεταμορφώσεις αναπολώ μεταλλαγμένων προϊόντων αβέβαιου μέλλοντος σε μουσείο κέρινων ομοιωμάτων. Γιατί εσύ ξάφνου πήρες το...

Αυτοφιλοσοφούσα βλέποντας τον άρχοντα να ψάλει, ..ταύτιζα μες την φαντασία μου την φιλοξενία - υποδοχή του Νέστωρα προς τον Τηλέμαχο, εδώ...

Σ' ένα περίεργο δειλινό σε βρήκα γυμνή να προσπαθείς να παίξεις άρπα με τα συρματοπλέγματα. Περίεργο αλλά ο ήχος ταίριαζε με της φύσης...

Πως να σε θωρήσω ουρανέ, πως τα πόδια μου να σύρω απ' την γη και να βαδίσω στο άγνωστο; Με πρόσωπο και χέρια λερωμένα πως να σταθώ...

Τα χρόνια έτρεχαν σαν λαφιασμένα άλογα καρτερούσαμε κάπου να σταματήσουν, να μας αφήσουν λίγο στον εαυτό μας ν' αναπολήσουμε τον χρόνο...

Αυτό το ρόπτρο το χρυσό, το σκαλισμένο χέρι, κοσμούσε πόρτα παλιοκαιρινή, στραφτάλιζε, αγέρωχο. Καθώς περνούσα απ' το σοκάκι ενός χωριού...

Ακούω το κύμα να σκάει στα βράχια, την σιωπή, να σκίζεται από τις οιμωγές της πληγωμένης μου καρδιάς, τις φωνές του στοιχειωμένου έρωτα...

Κι εσύ που τώρα το διαβάζεις ... δεν είναι όλα εύκολα... "delete and replace" ... οι σχέσεις δεν είναι αρχεία, οι καρδιές δεν έχουν...

Του ρολογιού το εκκρεμές και της κιθάρας οι χορδές, (αρμονία και ρυθμό προσφέρουν) , ..... σπάζουν με ήχο την σιωπή και...

Προσπάθησες αλλά δεν τα κατάφερες, πως να μπορέσεις απ' αυτήν την οπή να περάσεις και να βγεις στο μικρό μου σύμπαν Ήσουν μαθημένη να...

Και να που οι ανθρώπινες ευκολίες ξεπέρασαν τα όρια, έγιναν δυσκολίες. Πλήθυναν οι μηχανές, πλήθυνε κι ο περισπασμός, έγινε κι ο άνθρωπος...

Αφιερωμένο στο team του Λόγω Τιμής Λόγω Τιμής, ανάγκη γίνεται η ματιά έστω και μιας στιγμής προς αυτή καθεαυτήν την έδρα της ηρεμίας, ...

Αμοίβω την προσπάθεια που χαϊδεύει νέα όνειρα πλάι στα σκουριασμένα. Αμοίβω το δικαίωμα να βγουν στην αγορά και τα νέα όνειρα, να...

Πίσω απ' την θολή γραμμή που σχηματίζουν τα κλαριά απ' τ' αρμυρίκια .... πάνω στα γαλανά νερά ένα ξεκούρασμα του νου. Γοργόνα σε καράβι...