Φθινόπωρο ( Τάνκα - χαϊκού

Με τ'αεράκι

πετάει σα γαρδέλι

το φυλλαράκι..

Όσο μακριά κι' αν πάει

η ανάμνηση μένει.

Χρυσή φυλλωσιά

Να πεταει βιαζεται..

Με τι λεβεντιά

Γυμνάζεται στωικά

στη γη να σωριάζεται.

Γλυκές εποχές

είναι τα φθινόπωρα..

Ό,τι χάνουμε

σε άνθη, το παίρνουμε

τελικά σε όπωρα .

Στο πατρικό μου

κι' αυτό το φθινόπωρο ..

Έξω στην πόρτα

γερτά στο πλακόστρωτο

μια χούφτα ξερά χόρτα.

Ένας θαυμασμός

κεντημένος αστέρες

ο χρωματισμός

στα γηρασμένα φύλλα

στις τελευταίες μέρες.

Απλώνει σιωπή

πριν φτάσει ο χειμώνας

το φθινόπωρο.

Φύλλα πεθαίνουν

στου Νοέμβρη εποχή...

Πέφτουν σαν σμήνη

Στης ζωής τους το τέλος

τους πεθαίνει η μνήμη.

Καμία χάρη,

κι' άνοιξης άνθος όμορφο

δε συγκρίνεται

με το φθινοπωρινό

του Νοέμβρη πρόσωπο.

Σπαράζει καρδιές

ο λόξιγγας του βιολιού

Γλυκοχαϊδεμα...

Φθινοπώρου αγκαλιές

σαν μαγικό λάγγεμα .

Κλαδιά λύγισε

το ένα φθινόπωρο..

Κορμούς λύγισαν

τα πολλά φθινόπωρα..

Τα δέντρα καμπούριασαν .

Χέρι άπορο

δεν είναι οι εποχές..

Φτωχές και άδειες

Οι τσέπες φθινοπώρου

χρυσό σαφί γεμάτες.

Ένας ζωγράφος

έμεινε η άνοιξη

κι' εικονολήπτης ..

Κύριος το φθινόπωρο

και σπουδαίος γλύπτης.

Λευτέρης Σιώμος Κ /151δ.π.ελ.