Του μπαλκονιού τα γερανάκια

Κάτω απ' το μεσαίο παράθυρο

Τ' απογεύματα εθιζόμουν σε χαρούλες..

Ήταν ένα μπρίο από γλυκόμεθύσι

Συνεπαρμένος αγνάντευα τ' άπειρο

Χορωδίες παιδικές,αγνές φωνούλες

Ήχους ασίγαστους σαν από σμήνος μελίσσι

Πέρα απ του μπαλκονιού τα γερανάκια

Γέμιζαν ζωντάνια όλα τα κενά..

Τα παιδιά λέγαν τα μέα και τα σέα τους

Τα αγαπημένα γειτονοπαιδάκια ,

Νοερά έπαιζα κι'εγω μες την παρέα τους.

Στο νου μου ,βόμβες γίναν οι σκέψεις,

Τα παιδιά κλείστηκαν και μ' άφησαν μόνο

Σαν αλάνα άδεια μου έμεινε ο θώρακας..

Τώρα εκεί φτάνει σαν επισκέπτης

Μαύρο πουλί που έχει σκιάσει το χρόνο

Λιγνός ασθενής και τυφλός γεροκόρακας .

Λευτέρης Σιώμος Κ/19 δ.π.ελ.