Της καρδιάς η λαχτάρα...

Προσπαθώ να διατρίψω στης ζωής την αλήθεια

και να πάψω να ζω, σε λευκά παραμύθια...

Αν κι ο δρόμος αυτός μου'χει γίνει κατά τι συνήθεια,

σα λαχτάρα αναδύει και πλανάται στα στήθεια..

Κι όλο διαβαίνω στο δικό μου, στης καρδιάς μου, το δρόμο

και νομίζω πως ζω στον πιο όμορφο κόσμο,

που δεν κρώζει η κακία, οι πολέμοι κι η βία..

πως γελούν οι ανθρώποι και πως ζουν μ' αρμονία...

Είναι η δίψα που ζητάει την ομόνοια στ' αστέρια,

με λαξεύει και πλάθει έναν κόσμο δίχως νυστέρια;

Μα, αλί, σαν γυρνώ απ' της πλάνης, της ψυχής μου, το γεύμα ,

θωρώ καθαρά , ότι η γης μας πονάει και βρίθει στο ψέμα.

Να ταν η γης μας, μια σφαίρα όλο γέλιο,

να χτιζόταν η πλάση με Αγάπης θεμέλιο!!

Λιλή Βασιλάκη Δαφερέρα 🌹