Ποιητικές στιγμές Όλγα Τρυφωνίδου Ζώγλη/Λιλή Βασιλάκη 💫

ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Με τα φτερά του έρωτα τραγουδώ,

με το ειλητάριο των στίχων μου.

Ελαφροπατάς στα στήθη μου,

σαν ρυάκι κυλάς στην καρδιά μου.

Φτερακίζεις  μες στα σπλάχνα μου,

αδέψητα αρμενίζεις σαν τον άνεμο,

αχάλινος κουρσεύεις το κορμί μου.

Στα χείλη σου αγγίζω τον έρωτα,

στα χέρια σου ψηλαφώ την αγάπη,

στο βλέμμα σου θροΐζουν τα όνειρα μου.

Μια χούφτα θάλασσα απλώνω

στα ακρογιάλια των ματιών σου,

στα πορφυρά κυκλάμινα των δειλινών.

Την αγάπη σου δώσε μου,

να γίνει το λιμάνι μου,

ν´ακούμε τον ήχο της θάλασσας!!!❤️

Αυτοί οι στίχοι είναι μια πανέμορφη, τρυφερή, ποιητική απόδοση στο μεγαλείο της Αγάπης, της αγαπημένης μου φίλης και υπέροχης ποιήτριας Όλγας Τρυφωνίδου.

Ο στίχος της «Στα ακρογιάλια των ματιών σου» ήταν η δική μου στιχουργική έμπνευση έτσι όπως ταξίδεψε στ´ακρογιάλι της ψυχής μου και για αυτό της το αφιερώνω με όλη μου την αγάπη, θαυμασμό κι εκτίμηση για τη δωρεά της υπέροχης φιλίας της.

Σ´ευχαριστώ λατρεμένη μου Όλγα! 

ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΤΗΣ Τ´ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ

Μια σειρήνα στ´ακρογιάλι,

την αλμύρα της αφήνει.

Και γί αντίδωρο εκείνο,

με τους στίχους του την ντύνει…

Παίρνουν χρώμα της αγάπης

των ματιών της τ´ακρογιάλια

και γεμίζουν δειλινά

με ονείρατα και πόθους.

Δώρα απλόχερα π´αφήνει

να γευτούν οι ερωτευμένοι…

Ξέρει ότι όλοι

ένα απάγκιο γυρεύουν…

Έναν όρμο απαντοχής,

για να γίνει το λιμάνι

των ονείρων της ψυχής…

Πριν στα βάθη της γυρίσει

στη δική της θαλπωρή,

στα κοχύλια φυλακίζει

τ´έρωτά τους τη μορφή!

Μην την κλέψει το φεγγάρι,

μην η νύχτα την ποθεί,

μην τυχόν η αυγή την πάρει

κι απ´τον ήλιο μην καεί.

Θα γυρνά, υπόσχεται τα βράδια

να τους λέει, όχι παραμύθια,

αλλά πως η αγάπη δεν ξεχνά

και δεν πεθαίνει.

Λιλή Δαφερέρα Βασιλάκη

ΌλγαΤρυφωνίδου Ζώγλη

για όσους αγαπούν στ´αλήθεια!