Παιδικά όνειρα

Ποτέ δεν κοιμούνται ήσυχα

τ' αστέρια των παιδικών μας ονείρων

Ακόμη και όταν δεν παραδινόμαστε

στο Μορφέα

μας κυκλώνει η μνήμη τους

Τις νύχτες ξαγρυπνάμε

αγκαλιά με τη φωτογραφία

των ναρκωμένων πόθων μας

Αν για μια στιγμή ξεχαστούμε

και χαμογελάσει το πρόσωπο μας

σ' έναν καινούργιο πόθο,

οι ψυχές μας σταματούν να τραγουδούν

και ουρλιάζουν ή σιωπούν

Αιώνια μένουν

με τα χέρια τους ανοιχτά,

προσπαθώντας ν' αγκαλιάσουν το αύριο

μα αυτό είναι αδύνατον

Ατελείωτα έτη φωτός διαβαίνουμε

μέσα σε μια στιγμή οδύνης

Βάζουμε φωτιά στα χαλάσματα του απείρου

Καίμε τον καημό, το κρίμα,

το άδικο, την ελπίδα

Τα πυρπολούμε όλα ανήμποροι

να κλείσουμε τις πληγές

των παραμελημένων ονείρων

που κάναμε στην παιδική μας ηλικία

(Ποίημα απ' την ανέκδοτη ποιητική συλλογή μου ΜΝΗΜΕΣ ΕΠΟΥΡΑΝΙΩΝ ΣΓΙΓΜΩΝ)

Χρήστος Ντικμπασάνης