"Νοστάλγησα τον Βόλο"

Νοστάλγησα τον χειμωνιάτικο Βόλο,

να περπατήσω ως τον Άναυρο.

Να δω τον ήλιο να ξεπροβάλλει αχνά,

πίσω από τη Γορίτσα, λούζοντας

με απαλό φως τον τοξοβόλο Κένταυρο

κι ύστερα να αγκαλιάζει στοργικά

το εκκλησάκι στην Παναγία Τρύπα

πριν ξεχυθεί προς την πόλη.

Να ανασάνω το θαλασσινό αεράκι

και να πάρω το δρόμο του γυρισμού,

θαυμάζοντας μαρμάρινα δέντρα

κι άλλα έργα τέχνης του πάρκου,

να ζωντανεύουν μνήμες από καλλιτέχνες

που, χτυπώντας με δύναμη σφυριά,

έδιναν μορφή στη φαντασία τους.

Να προσευχηθώ στον Άγιο Κωνσταντίνο,

να σεργιανίσω στην προκυμαία ως το λιμάνι,

να αγναντέψω τα πλοία που αναχωρούν,

να χαιρετήσω τον Ιάσονα και την Αργώ.

Νοστάλγησα τον χριστουγεννιάτικο Βόλο.

Να βαδίσω νύχτα, σε στολισμένους δρόμους

κάτω από νυχτερινούς, μπλε ουρανούς

και πλατείες με φωτισμένα δέντρα,

σε ροζ αποχρώσεις, σαν να ήρθε πρόωρα η Άνοιξη.

Να σεργιανίσω στη χριστουγεννιάτικη αγορά,

να νιώσω την καρδιά μου να γεμίζει

με παιδιάστικη χαρά και ανεμελιά.

Νοστάλγησα τον γιορτινό Βόλο

να διαβώ στα χριστουγεννιάτικα σπιτάκια,

ρουφώντας μυρωδιές από κανέλα και γαρύφαλλο,

να γευτώ τα γλυκά σαν να’ ναι η πρώτη φορά.

Να περπατήσω στο ρυθμό της μουσικής,

να μαγευτώ και να σιγοτραγουδήσω

χριστουγεννιάτικα τραγούδια, ακολουθώντας

τη δυνατή, γιορτινή μουσική

αγνοώντας αν βγαίνει απ’ την καρδιά μου ή απ’ τα ηχεία.

Νοστάλγησα τον αγαπημένο Βόλο,

να με παρασύρει στη δική του χαρά.

Να αφήσω χάρτινα αερόστατα να πετάξουν

στον γιορτινό ουρανό, σμίγοντας τις ευχές μου

με τις ελπίδες και τις επιθυμίες του πλήθους.

Να αφήσω πίσω παρελθόν και μελλοντικά άγχη,

να ζήσω τη στιγμή, χωρίς πριν, χωρίς μετά.

Μόνο λαμπερή ευτυχία κι ανόθευτη παιδική χαρά.

Νίκη Μαντζαβίνου 🌹