Μια υπογραφή για το άπειρο 🌹

Κάθε φορά που ξάπλωνε στο μαξιλάρι της και ο Μορφέας ερχόταν να την πάρει μαζί του, έβλεπε δύο όμορφα μάτια λαμπερά γεμάτα αγάπη να την κοιτούν.

Ένα υπέροχο φως της πλημμύριζε κάθε κύτταρο στο σώμα της και χανόταν σαν σε δίνη.

Μία μορφή θολή αλλά όχι τρομακτική...

Ζεστή, γλυκιά και τρυφερή την αγκάλιαζε με δύο όμορφα ολόλευκα φτερά δίνοντας της ασφάλεια και σιγουριά σαν να είναι ο άγγελος της.

Κάτι που γλύκαινε την εσωτερική της οντότητα και ύπαρξη σαν μέλι. Στην σκέψη του γαλήνη και ηρεμία της ηρεμούσε τον ταραγμένο κόσμο της.

Εκεί μέσα στον ονειρικό κόσμο ταξιδεύοντας, της γιάτρευε πληγές και ρωγμές.

Και όπου τις θεράπευε, δεν έμεναν ουλές δεν άφηναν σημάδια, αλλά χάδια από τα χείλη του.

Ήταν σαν να την αγγίζει ο ουρανός με τα αστέρια του.

Ήταν σαν να την αγγίζει η σελήνη και να της δίνει φως.

Ένας ουρανός γεμάτος από ενέργεια και δύναμη αγάπης.

Ένας ουρανός γεμάτος όνειρα και ελπίδες συμπαντικού έρωτα.

Κάθε φορά που έκλεινε τα μάτια της, η ψυχή της, ο νους της και η καρδιά της έτρεχε κοντά του για να συνδεθεί σε μία ολότητα συναισθημάτων και αισθήσεων.

Δεν την ένοιαζε αν ήταν αληθινός... Για εκείνη ήταν ό,τι πιο αληθινό και ολόκληρο δικό της υπήρξε ποτέ. Ήταν αυτός που ήταν εκεί για εκείνη πάντα.

Το μόνο που ήθελε είναι να είναι όσο πιο κοντά του μπορεί.

Δεν ήταν όμως μόνο δική της ανάγκη. Ήταν και δική του να την νιώσει, να την αισθανθεί να τον κοιτά και να βρίσκονται μαζί.

Όταν ερχόταν το πρωί ήταν σαν να ξεκολλούσε μία καρδιά σε δύο κομμάτια. Νύχτες ολόκληρες έπαιρνε ο ένας τον άλλο αγκαλιά και ανέπνεαν με μία ανάσα. Μία καρδιά χτυπούσε για δύο που έσμιγαν σε ένα σώμα. Ένα δέσιμο οικείο, τρυφερό και ξεχωριστό που δεν μπορούσε να εξηγηθεί με κανέναν συμβατό τρόπο και λόγο.

Όταν ξημέρωνε ερχόταν μία νέα υπόσχεση για να συναντηθούν ξανά και ξανά.

Όταν ένα βράδυ εκτός από την αγκαλιά και την αγάπη μοιράστηκαν λέξεις, φράσεις και κουβέντες, που ήθελαν να εξηγήσουν τι συμβαίνει με εκείνους.

Αν δεν ήταν αποκύημα της φαντασίας τους... Τότε τι ήταν;

Πώς ήρθε ο ένας στον άλλο και τι ήταν αυτό που τους ένωσε σε αυτή την μοναδική σχέση;

- Σε ήξερα σε προηγούμενες ζωές μου... Έψαχνα να σε βρω, αιώνες ολόκληρους, σε αναζητούσα ζωή μου... Της είπε.

- Σε ζητούσα στις προσευχές μου... Ήξερα ότι ήσουν εκεί έξω... Έπρεπε να σε φέρω κοντά μου και να γίνουμε ένα ψυχή μου... Του είπε.

- Όσες ζωές και να έρθουν... Πάλι θα σε ζητώ... Πάλι θα σε ψάχνω... Πάλι μαζί σου θέλω να είμαι... Εγώ για σένα θα γεννιέμαι σε κάθε ζωή και θα είμαι εδώ για να σε περιμένω. Θα τρέχω μέσα στις φλέβες σου και θα χτυπάω στην καρδιά σου. Σε ψίθυρους γεννήθηκα και στην σιωπή σε αναζήτησα. Είσαι ότι πιο αληθινό, ξεχωριστό και όμορφο ονειρεύτηκε ο νους μου. Ποτέ ένα "αντίο" δεν θα είναι ικανό να μας χωρίσει εμάς ανάσα μου. Κανείς, ποτέ και τίποτε δεν θα μπορεί να σπάσει την υπόσχεση της συμφωνίας μας άγγελε μου!

Είπαν και οι δύο...

Η μοίρα τους έγραψε να συναντηθούν στις προηγούμενες ζωές, σε αυτή και σε όλες τις επόμενες και εκείνοι οι δύο έβαλαν την υπογραφή τους.

Στέλλα Παζάλου🌹