Μάνα - θάλασσα...

Έβαλε την ηλικιωμένη γυναίκα με προσοχή πάνω στο καρότσι και την κοίταξε με αγάπη.

⁃ Πάμε μαμά μου.

Πάμε λίγο στη θάλασσα να νιώσουμε την υπέροχη μυρωδιά της και να ακούσουμε τα κύματα;

⁃ Ναι παιδί μου, πάμε!

Μου αρέσει που με πας στη θάλασσα.

⁃ Ναι μαμά μου το ξέρω, την αγαπάς.

Ο δρόμος προς τη θάλασσα μύριζε υγρασία και φθινόπωρο.

Κατέβηκαν προσεκτικά από το πεζοδρόμιο, στο χωμάτινο δρομάκι που οδηγούσε σε ένα υπέροχο σημείο θέας.

Το αεράκι που έπιασε έφερνε αλμύρα και ψύχρα μαζί.

Δεν ήταν ώρα για μπάνιο αλλά για την Ισμήνη και τη μαμά της ·

ήταν πάντα ώρα για θάλασσα!!

Πάντα θυμόταν τη μαμά της να την παίρνει από μωρό παιδί από αρχές Μαΐου μέχρι και τα τέλη Σεπτεμβρίου, κάθε μέρα έστω και για λιγάκι μια βόλτα στη θάλασσα. «Εδώ ηρεμεί η ψυχή μου» έλεγε πάντα!

Τώρα, η ίδια ψυχή φαινόταν να γλιστρά μέρα με τη μέρα σε ένα πέλαγος χωρίς πυξίδα..

Ένα κύμα έσκασε δυνατά στα βράχια, πετώντας σταγόνες μέχρι ψηλά.

Η Ισμήνη έκανε να τραβήξει πίσω το καρότσι να μα την ίδια στιγμή η μαμά της έβαλε τα χέρια και το κράτησε.

⁃ Άσε τα κύματα να μου θυμίζουν πόσο αγαπώ την αλμύρα της!!!

Άσε με εδώ!

Θυμάσαι πόσο μας άρεσε να πηδάμε μέσα στα κύματα όταν είχε λίγη τρικυμία Ισμήνη μου;

Πόσο σου άρεσε να τρέχεις εκεί που έσκαγε το κύμα και με ρωτούσες αν είχε σαπούνι η θάλασσα;

Η Ισμήνη γέλασε με ένα κόμπο να της κλείνει το λαιμό.

⁃ Ναι μαμά μου, τι όμορφα που ήταν!!

Και τον παγωτατζή μαμά ·

θυμάσαι που μου έπαιρνες παγωτό ξυλάκι και έσταζε παντού και γελούσες που λερωνόμουν παντού με σοκολάτα!

⁃ Ναι σοκολατίτσα μου, το θυμάμαι!!

Η Ισμήνη έσκυψε στοργικά κοιτώντας τη μαμά της στα μάτια.

⁃ Αχ μαμά μου, πόσο σε ευχαριστώ για όλα!

Μου χάρισες πολύ όμορφα παιδικά χρόνια μαμά.

Σε όλους μας!!

Και στους τρεις μας!!

Ήσουν και είσαι μια υπέροχη μαμά!

Η κύρια Ελένη δεν απάντησε. Έμεινε με το βλέμμα της απλανές, σαν να την πήρε ένα κύμα σε κάποια άλλα χρόνια.

Η Ισμήνη ήταν η μικρότερη κόρη.

Τα αδέρφια της αρκετά πιο μεγάλα από την ίδια, ζούσαν Αυστραλία με τις οικογένειες τους.

Με την τεχνολογία πλέον μπορούσαν να μιλάνε και να βλέπουν τα πρόσωπα τους στις οθόνες, αλλά η κυρία Ελένη εδώ και τρία χρόνια όλο και βυθιζόταν. Στην αρχή ξεχνούσε μικροπράγματα, μετά κάποια πρόσωπα.

Τώρα, οι στιγμές λογικής ήταν σαν μικρά νησάκια σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα.

⁃ Ακόμα λίγο μαμά μου και να πάμε, αλλάζει ο καιρός.

⁃ Θα έρθει η Ισμήνη, Χαρά μου.

Δεν θα φύγουμε τώρα.

Θα έρθει με τα παιδιά να πάμε κάτω στην παραλία να παίξουν με τα κουβαδάκια και εμείς να μιλήσουμε για την κυρά Κατίνα.

Γέλασε μόνη της η κυρά Ελένη, ενώ η Ισμήνη δάγκωσε τα χείλη της. Πάλι μπέρδεψε πρόσωπα και εποχές.

Της χάιδεψε στοργικά το χέρι κοιτώντας την θάλασσα που άλλαζε χρώματα.

⁃ Ναι μαμά μου, να μείνουμε…

Τα δάκρυα της έτρεχαν αθόρυβα. Ευχόταν η κατάσταση της να μείνει σταθερή μέχρι τα Χριστούγεννα, να την δουν τα αδέρφια της «παρούσα», να τους χαμογελάει και να τους αναγνωρίσει.

Το κινητό της χτύπησε, ο πατέρας της, τις περίμενε στο καφενείο.

⁃ Ναι μπαμπά μου ερχόμαστε. Ήρθαμε λίγο στη θάλασσα.

Φτάνοντας στο αυτοκίνητο, η κυρά Ελένη στάθηκε μπροστά στην Ισμήνη περιμένοντας σαν παιδί που περιμένουν να του ανοίξουν.

Έβλεπε την όμορφη κοπέλα που την περιποιόταν καθημερινά και αναρωτιόταν ποια ήταν που την αγαπάει τόσο!

Μια φευγαλέα σκέψη πέρασε από το μυαλό της.

«Μου κάνει κόλπα τώρα τελευταία το μυαλό μου και δεν θέλω να γίνομαι βάρος…».

Άνοια της είχε πει ο γιατρός, αλλά αυτή δεν κατάλαβε και πολλά.

Μια χαρά ήταν αφού!

Και όλα αυτά τα χάπια κάθε τρεις και λίγο και το κουτάκι με τις ώρες επάνω.

Τι νόμιζαν ότι είναι χαζή;

⁃ Άντε, μανούλα μου, πάμε και έφτιαξα γεμιστά σήμερα που αρέσουν σε σένα και τον μπαμπά !

⁃ Η Ισμήνη τα φτιάχνει πιο καλά Χαρά μου, δεν θέλω να σε στεναχωρήσω.

Γέλασε δυνατά και μαζί της γέλασε και η Ισμήνη, με μάτια να στάζουν.

⁃ Ναι μανούλα μου…η Ισμήνη έμαθε και τα κάνει όπως εσύ!!!

Έβαλε μπρος το αυτοκίνητο με τα μάτια της ακόμη υγρά από τα δάκρυα.

Ο ήλιος έδυε και το φως του έβαφε με κόκκινο τη θάλασσα ·

Γύρισε και είδε την γλυκιά της μάνα που απολάμβανε και εκείνη τα χρώματα του δειλινού.

Η Ισμήνη της έπιασε το χέρι και ψιθύρισε: «Ακόμα και αν σε πάρουν τα κύματα, για μένα θα είσαι πάντα η πιο γλυκιά μάνα, η δική μου θάλασσα που πάντα εκεί

θα τρέχω! »

Μαρία Μίτα Νικολάου 🌹💯🌹