Λέξεις... λέξεις...

Λέξεις,λέξεις ανείπωτες,

μην στριμώχνετε τη σιωπή,

στο ίσκιο της ξαπλώστε,

αμίλητες χωρίς κραυγή.

Η σιωπή έχει κουρνιάσει,

τις σκέψεις της μαζεύει,

στο βάθος του μυαλού,

μ’άγριες λέξεις παλεύει.

Ποιές νάναι αληθινές,

και ποιές ψέμα κουβαλούνε,

την σιωπή αγριεύουνε,

χωρίς να το σκεφτούνε.

Σσσσς η σιωπή σφυρίζει....

Τις λέξεις πέρνα σε κλωστή,

στη άκρη δέσε κόμπο,

την κάθε λέξη μέτρα την,

για να της δώσεις λόγο.

Τη σιωπή στριμώχνουνε,

οι λέξεις ανταριάζουν,

αντίλαλος ακούγεται,

πρόσωπα συννεφιάζουν.

Λέξεις απ’ το πουθενά,

την σιωπή μπερδεύουν,

μιά θέση πάντα πολιορκούν,

τείχος να δραπετεύουν.

Να βγαίνουν αλλοπρόσαλλες,

κουβάρι μπερδεμένο,

της σιωπής το τράνταγμα,

κλαδί μισοσπασμένο.

Αντρούλα Θεοκλή Νικηφόρου 🌹