ΚΥΡΙΑΚΗ ΓΕΜΑΤΗ ΒΑΓΙΑ

Ήρθα και πάλι εδώ

στο μεγάλο δρόμο

του Ουράνιου Βασιλείου,

προσμένοντας τον Χριστό να φανεί

καβάλα σε πώλο όνου

κι ευλογώντας τα πλήθη

που κραδαίνοντας βάγια

θα γεμίζουν τον αέρα με ζητωκραυγές και ιαχές

Είναι το άρωμα του μύρου και της ελπίδας

που μ' ελκύει ν' ανακατωθώ με τους πανηγυρίζοντες

Είναι η ατελείωτη μέρα

με τα ιερά αινίγματα,

τα θεία μυστικά

και την υπόσχεση Σωτηρίας

Είναι η ανάγκη ν' αφήσω τον Κύριο

να κοιτάξει μέσα στην καρδιά μου

Είναι τα θαύματα που είδα

να ζωντανεύουν απ' τα χέρια Του

Είναι οι σκιές από εικόνες Απολύτρωσης πρωτοείδοτες

στους αγιασμένους δρόμους της Ιερουσαλήμ

μην υπολογίζοντας πως θα έρθει

το Πάθος του Κυρίου,

πώς ετοιμάζεται να πιει

το πικρό ποτήρι της Λύτρωσης μας

Θα υποκλιθώ μπροστά Του,

όπως χιλιάδες άλλοι

Θα φιλήσω τα σκονισμένα Του πόδια

Ύστερα με στεντόρεια φωνή

θα κραυγάσω μαζί με άλλους

προς τον αναποφάσιστο, ανεύθυνο

Πόντιο Πιλάτο

-Άρον! Άρον! Σταύρωσον Αυτόν!

Χρήστος Ντικμπασάνης