Θεέ μου...

Δεν γιατρεύονται

οι σκιές, ούτε οι σιωπές,

η αντοχή μικραίνει,

το οξυγόνο λιγοστεύει,

οι ώρες θορυβούν μέσα

στη ψυχή,

τα μάτια γυρεύουν

μια κορφή ίσως

η αγάπη

ξαναγεννηθεί.

Οι δρόμοι χάλασαν και αυτοί,

όπου περπατήσεις μια ρωγμή

θα γεννηθεί

Ποιός ξέρει με τι φεγγάρια

νυχτοξημερώνεται η ζωή,

ποιος ξέρει αν η θάλασσα

δεν αποτραβηχτεί;

άσε καλύτερα,

εσύ που ξέρεις,

εσύ που βασιλεύεις,

εσύ που δίνεις το Σταυρό

οσότου ο άνθρωπος

πονέσει,

οσότου μαζέψει τα συντρίμμια,

να 'ρθει η Ανάσταση με την ευχή,

το πέλαγος να'ναι βαθύ

να ταξιδέψει η χαρά,

και τα πανιά να 'ναι γερά!

Κατερίνα Ηρακλέους 🌹