Η πόλη της ομίχλης...

Η «ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΟΜΙΧΛΗΣ», είναι ένας μυσταγωγικός χώρος όπου η μνήμη, η λήθη και το όνειρο συνυπάρχουν. Το ποίημα υμνεί την παράδοξη ελευθερία της εθελούσιας αιχμαλωσίας...

----------------------------------

ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΟΜΙΧΛΗΣ

Στων λιθοστρώτων το ημίφως περιπλανήθηκα,

με βλέμμα καταλύτη των σκιών.

Αρώματα κέδρου και αρτεμισίας μ’ έπνιγαν,

σαν παλίμψηστο αρχαίων ψυχών.

Πόλη της ομίχλης, άχραντη και σπάνια,

κρύβεις την καρδιά μου σε προκυμαίες φαντασμαγορίας.

Με παρασύρεις σε λιμάνια αχανή,

όπου τα όνειρα μιλούν με πολυφωνία.

Κάτω από κιονόκρανα σμιλεμένα με λήθη,

άκουσα το υδρόφωνο της βροχής.

Εκεί που ο χρόνος έσταζε τη λύπη,

σαν άλικη προφητεία μιας σιωπής.

Κι αν σε εγκαταλείψω, θα ’ναι σαν να σβήνω,

τους πυρσούς της ψυχής μου στην άβυσσο.

Γιατί κάθε σου δρόμος είναι ύμνος κρυπτικός,

κι εγώ... ο αιχμάλωτός σου εκ πεποιθήσεως.

Δημήτρης Σ. Πολίτης 🌹